De verdachte zegt nog altijd niet te weten wat hem ertoe bewoog de vrouwen te doden. In een slotwoord aan de nabestaanden van zijn slachtoffers vertelde hij gisteravond dat het nooit zijn bedoeling is geweest en dat hij veel spijt heeft.

De man werd vorig jaar november gearresteerd op verdenking van de moord op de 34-jarige prostituee Sasja Schenker. Haar lichaam werd in juli 2001 gevonden in het Slochterdiep, vlak bij Harkstede, de woonplaats van verdachte.

Hij bekende na zijn arrestatie ook de moorden op Michelle Fatol in 1993 en Annelies Reinders in 1995. De vrouwen werkten op de Groningse tippelzone. Van E. verklaarde tijdens het vooronderzoek dat hij zijn slachtoffers telkens in een opwelling doodde.

Zijn advocate, B. Ficq, meent daarom dat haar cliënt voor drie keer doodslag veroordeeld zou kunnen worden, maar niet voor moord. In haar pleidooi stelde ze bovendien dat psychiatrische onderzoeken geen goede indicatie geven van de geestelijke toestand van Van E., en daarmee zijn toerekeningsvatbaarheid, omdat hij nooit wilde meewerken.

Na de eerste moord heeft Van E. vergeefs signalen afgegeven aan onder meer zijn huisarts, omdat hij bang was dat hij in herhaling zou vallen. De officier meent dat die pogingen te halfslachtig waren. De officier verwijt hem dat hij niet hard genoeg op hulp aandrong. Ook zou hij de ware aard van zijn problemen verborgen hebben gehouden uit angst voor de cel.

Officier van justitie Wiersma wees in zijn requisitoir op de methode van doding, namelijk wurging, die enige tijd in beslag neemt. Alle slachtoffers hebben zich verzet, zo blijkt uit verklaringen van de dader. Tijdens die worstelingen kon hij zich beraden op de vraag of hij het doden wilde voortzetten, meende de officier. Van E. verklaarde echter dat, als hij de verwurgingen had gestaakt, het risico bestond dat zijn slachtoffers naar de politie zouden gaan.

De officier twijfelt aan zijn verklaringen. Een psychiater heeft geopperd dat hij mogelijk het impulsverhaal heeft opgehangen om niet te hoeven praten over zijn extreme seksuele afwijkingen. Van E. heeft hier in het verre verleden slechts eenmaal over gesproken met deskundigen van het Pieter Baan Centrum (PBC). Volgens de psychiater is het goed mogelijk dat het doden van vrouwen Van E. opwond.

Van E. heeft geweigerd mee te werken aan gedragsdeskundig onderzoek, uit angst dat hij opnieuw TBS opgelegd zou krijgen. Het PBC kon daarom niet rapporteren. De psychiater en een collega deden dat wel op basis van het dossier en oude rapporten. Volgens hen is Van E. een psychopaat bij wie de kans op herhaling zeer groot is. Zij achten de verdachte verminderd toerekeningsvatbaar. De kans op een succesvolle behandeling in een TBS-kliniek is volgens hen nihil.

Uitspraak 7 november.