Geweld tegen artsen wereldwijd probleem
De meerderheid van de artsen, verpleegkundigen en andere hulpverleners in de wereld krijgt regelmatig te maken met geweld door patiënten. Het geweld leidt tot een verminderde kwaliteit van de gezondheidszorg en tot stress bij de werknemers.
Dat stelt de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) van de Verenigde Naties in een rapport dat donderdag is gepubliceerd.
In Australië kreeg tweederde van de werknemers in de gezondheidszorg in 2001 te maken met fysiek of psychisch geweld. Hun collega’s in de Verenigde Staten zouden zestienmaal meer kans hebben op een confrontatie met geweld dan werknemers in andere dienstverlenende beroepen.
In minder ontwikkelde landen zijn de cijfers vergelijkbaar. Driekwart van de werknemers in de gezondheidszorg in Bulgarije en meer dan de helft van de werknemers in Zuid-Afrika en Thailand kregen in 2001 zeker een keer te maken met geweld. In sommige landen wordt het geweld in de gezondheidszorg al beschouwd als normaal.
Personeel van ambulances, verpleegkundigen en artsen hebben volgens de ILO het meest te maken met geweld. Verder loopt het personeel van grote ziekenhuizen in dichtbevolkte gebieden of in gebieden met veel criminaliteit hogere risico’s, evenals personeel in geïsoleerde gebieden. Vrouwelijke verpleegkundigen lopen driemaal zoveel kans om met geweld te maken te krijgen als mensen in andere beroepen.
Vooral in ontwikkelingslanden heeft het geweld een nadelige invloed op de kwaliteit van de zorg, zegt Vittorio di Martino van de ILO. Volgens hem lopen hulpverleners in de gezondheidszorg grote risico’s omdat ze te maken krijgen met mensen met problemen en omdat ze bovendien vaak alleen en ’s nachts werken. Ook zorgt de hervorming van de gezondheidszorg in veel landen ervoor dat werknemers onzeker zijn over het behoud van hun baan.
Om het geweld te bestrijden moet volgens Di Martino vooral aandacht besteed worden aan preventie. Een extra beveiligingsbarriëre of beveilingsmedewerker is echter niet voldoende. „Wat van belang is, is hoe mensen worden opgeleid, welke adviezen ze krijgen, hoe je de omgang met patiënten organiseert, hoe mensen samenwerken in een team en hoe de werktijd en de bezetting wordt georganiseerd.”
De ILO streeft ernaar om in oktober 2003 een officiële gedragscode voor geweld en stress op de werkplek aan te nemen.