Gezien de bewondering die ik ook bij veel christelijke vrienden in Nederland voor Obama bespeur, staat Nederland blijkbaar onder de invloed van de roze Amerikaanse mediawolk. De media stellen Obama voor als een messiaanse figuur, die Amerika uit de acht jaren van slavernij onder Bush komt uitleiden. Obama’s sprekerstalent en charisma doen hem voorkomen als de meest intelligente, welingelichte politicus in jaren. Doch wie niet alleen bij zijn stem zwijmelt, maar hem naar woord en daad beoordeelt, zal hebben ontdekt dat dat maar een dun laagje vernis is.Ten eerste verkeert Barack Obama in zeer twijfelachtig gezelschap. Het schandaal rond Jeremiah Wright wordt, afgezien van de conservatieve opiniebladen, in de Amerikaanse media als een privéaangelegenheid afgedaan. Maar Trinity United Church of Christ in Chicago, waar Obama achttien jaar lid van was, en predikant Wright spuien al jaren racistische, godslasterlijke en marxistische onzin.

Waarom de media in Amerika deze zaak negeren, is niet duidelijk. Het hangt gedeeltelijk samen met de briljante speech over rassenverhoudingen in de VS die Obama in maart hield, maar die zijn relatie met de dubieuze Wright niet verduidelijkte. Totdat Obama zich van Wright distantieerde, was deze niet maar toevallig Obama’s predikant, maar, volgens de kandidaat zelf, een „mentor” en een van de belangrijkste invloeden op zijn levensvisie. Kunnen we geruster zijn nu Obama verklaard heeft de mening van Wright over een aantal belangrijke politieke thema’s niet te delen? Wil de ware Obama opstaan?

Clichés
Het optreden van Obama’s beleidsadviseurs geeft intussen ook weinig vertrouwen. In mei moest een van zijn Midden-Oostenadviseurs, Robert Malley, het veld ruimen toen bleek dat hij met de terroristengroep Hamas had onderhandeld.

Maar veel belangrijker in dezen nog dan Obama’s politieke vrienden is zijn verkiezingsprogramma ”Blueprint for Change” (Blauwdruk voor verandering). Wie zich door de nietszeggende clichés worstelt, leert Obama daarin kennen als een linkse ideoloog die voor de cruciale verkiezingsthema’s geen werkbare alternatieven aandraagt. Om de economische malaise in de VS op te lossen wil Obama vooral de winstbelasting opkrikken naar het niveau van voor de verlagingen van Bush. Dat daarmee de belastingopbrengst ook flink omhoog zou gaan, wordt door menig econoom betwist. Tegelijk bestaat wel het risico dat de daardoor geraakte bedrijven en zakenlieden dat winstverlies aan de consument gaan doorberekenen en zo de malaise alleen maar versterken.

Het probleem van de 47 miljoen onverzekerde Amerikanen wil Obama te lijf gaan met een nieuw ziekenfondssysteem, beheerd door een logge en dure overheidsbureaucratie, en om het dagende budgettekort van de AOW op te lossen, stelt hij voor de AOW-bijdragen te verhogen. Met andere woorden: een belastingverhoging.

Ploegscharen
Wat de internationale gemeenschap nog het meeste zou moeten afschrikken zijn Obama’s dwaze beloften aangaande het Midden-Oosten. Obama zegt binnen zestien maanden alle troepen uit Irak te zullen terugtrekken. Ongeacht de geldende politieke, diplomatieke of strategische situatie. Hij houdt nu nog vast aan zijn plan van januari 2007, terwijl de troepentoename van Bush, met als gevolg grotere stabiliteit in Irak en een afname aan slachtoffers, overduidelijk de juiste keus is gebleken.

Verder wil Obama de voorstellen uit het rapport van de commissie-Baker-Hamilton uitvoeren. Dit betekent wapens tot ploegscharen omsmeden en vriendelijk praten met Syrië en Iran, terwijl Ahmedinejad doorwerkt aan een kernwapen.

Het is gemakkelijk de fouten van een ander -lees: George W. Bush- aan te wijzen en die dan op onheuse wijze aan de kandidaat van diens Republikeinse Partij John McCain te verbinden. Terwijl McCain met name op Irak al heel vroeg een andere koers voer dan Bush.

Obama streeft een uitgesproken socialistisch economisch beleid na, met veel federale inmenging, belastingverhogingen en onduidelijke bekostiging. Hij volgt feilloos de beleidspunten van de abortuslobby. De koerswijziging die hij in Irak en het overige buitenlandbeleid voorstelt is wel een verandering, maar geen verbetering. En dat messiaanse toontje mag ook wel iets minder (vgl. Markus 13:21).

De auteur is werkzaam aan de universiteit van Minnesota in Minneapolis.