Dat zei Alfred Muller zaterdag in Nijkerk tijdens een meerdaagse studieconferentie van Near East Ministry (NEM), een organisatie die zich sinds 1963 inzet voor Israël en vrede voor Jeruzalem. De studieconferentie, georganiseerd in verband met het 60-jarig bestaan van de staat Israël, is een reden tot feest en een reden tot zorg, aldus NEM.Muller, een van de sprekers op de studieconferentie, is journalist en politicoloog en woont sinds 1989 in Jeruzalem. Donderdagavond sprak hij over de veiligheidsdilemma’s van Israël. Zaterdag ging zijn bijdrage over ”Hoe zionistisch is het christenzionisme?” ofwel ”Het (on)geloof van het christenzionisme”.

„Het loopt God niet uit de hand”, zei Muller. Hoewel er door aanslagen zowel onder Israëliërs als onder Palestijnen doden vallen, zijn die aantallen volgens hem niet te vergelijken met de burgeroorlogen in Kongo en Sudan. „Dat het daar wel uit de hand loopt, daar hoor je vrijwel niemand over. Gaat het over Israël, dan is de wereld in rep en roer.”

Muller plaatst christenzionisme in de context van de stromingen binnen het zionisme. „Zionisme is de beweging voor het nationaal herstel en de onafhankelijkheid van het Joodse volk in het land Israël”, aldus Muller.

Tot de hoofdstroom van het zionisme rekent hij het seculiere socialisme, vertegenwoordigd door de Arbeiderspartij, met leiders als Chaim Weizmann, Ben Gurion, Golda Meir, Jitschak Rabin, Shimon Peres en Ehud Barak.

Een tweede stroming binnen het zionisme is het revisionisme, met leiders als Begin, Shamir, Sharon en Netanyahu, met hun partijen Cherut en Likud, later opgegaan in Kadima. Zij pleiten voor een staat aan beide zijden van de Jordaan.

Een derde stroming is het radicale nationaal-religieuze zionisme, met de Nationaal Religieuze Partij. Zij verbindt zionisme met judaïsme. De terugkeer van de Joden naar Israël ziet ze als een stap op weg naar de verlossing.

Grote tegenhanger is het antizionisme onder ultraorthodoxen, voor wie er geen sprake kan zijn van een staat Israël vóór de komst van de Messias. Extremen onder hen steunen zelfs de vijanden van Israël.

De laatste stroming binnen het zionisme is het christenzionisme, dat de terugkeer van de Joden naar Israël steunt. Christenzionisten zijn op grond van Bijbelse profetieën principieel tegen compromissen ten aanzien van Jeruzalem en de Westoever. Het hele land Israël is aan het Joodse volk toebedeeld als een eeuwigdurende bezitting met het oog op de verlossing van de wereld.

„Dat betekent voor christenen dat zij krachtig actie moeten ondernemen om de terugkeer van het Joodse volk naar het land Israël in al zijn delen te steunen. Christenen moeten Joden zegenen, voor hen bidden en proclameren dat hun uitverkiezing onherroepelijk is en bedoeld om Gods verlossende plan voor de hele wereld teweeg te brengen”, aldus Muller, die citeerde uit de Verklaring van het Vierde Congres over Bijbels Zionisme uit 2001.

„Zij die proberen het Joodse volk te verwijderen uit enig deel van Jeruzalem, of Israël te verdrijven van zijn toegewezen erfdeel, of het land Israël te verdelen, brengen zichzelf in conflict met de God van de Bijbel. Zij zullen verbroken worden en zonder pardon onder het oordeel van God terechtkomen.”

Sterke punten van het christenzionisme zijn de onvoorwaardelijke steun aan Israël, het humanitaire werk dat gedaan wordt en het bevorderen van het toerisme. Tot de zwakke punten rekent hij dat het weinig oog heeft voor de positieve kanten van andere zionisten, dat het geen contacten wil met Palestijnse christenen en dat het in conflict dreigt te komen met de politieke realiteit.

Aanvulling 18-6-2008

Anders dan op pag. 2 in RD 16-6 werd vermeld, liet Alfred Muller op de studieconferentie van de Near East Ministry aan de hand van de Verklaring van het Vierde Congres over Bijbels Zionisme uit 2001 zien hoe door christenzionisten wordt gedacht. Muller gaf daarmee niet zijn eigen mening weer.