Prof. dr. J. Douma zegt in de krant van 31 mei uitermate rake dingen over het CU-rapport-Cnossen met betrekking tot de gepraktiseerde homoseksualiteit. Prof. Douma heeft uitaard moeite met de lijn van het rapport. Hij denkt met een goed gevoel terug aan de GPV-tijd.Helaas maakt hij ook enige opmerkingen richting de SGP die enige nuancering behoeven. Volgens prof. Douma bevindt zich in de achterban van de SGP een gedeelte met een onjuiste opvatting over het vreemdelingschap.

Echter, ook in de achterban van de vroegere GPV bevond zich een groot smaldeel waarin merkwaardige opvattingen leefden, zoals: geen politiek programma voor het GPV. Schrift en Belijdenis waren als program voldoende. De ”Richtlijnen voor een Nationaal-Gereformeerde Politiek” was die groep een doorn in het oog. Vooral toen het GPV een bondgenootschap sloot met het niet-vrijgemaakte NEV (Nationaal Evangelisch Verband) barstte de bom in volle omvang. Samenwerking met onkerkelijken was immers onmogelijk. Je kon er niet eens samen mee bidden. Alleen disgenoot is bondgenoot.

Het GPV was zeker in de jaren 1966-1972 een zaak van de mannenbroeders. Als secretaris van het NEV had ik destijds een vrij goed inzicht in de GPV-keuken. De Generale Verbondsraad, Staten- en radenleden, sprekers op land- en toogdagen: het waren allemaal mannen. Vrouwen mochten wél lid zijn van de kiesverenigingen. De GPV-situatie toen was dus precies gelijk aan die van de SGP nu.

De vertegenwoordigers van het GPV werden door vriend en vijand zeer gewaardeerd om hun politieke/staatsrechterlijke deskundigheid. En ook om de zorgvuldige wijze waarop ze, strikt binnen het kader van Schrift en belijdenis, politiek bedreven. Over de huidige SGP-vertegenwoordigers is vandaag de dag precies hetzelfde te zeggen. Dit alles overziende komt het mij voor dat voor prof. Douma de huidige SGP een ideaal politiek onderdak zou kunnen zijn.

Ten slotte, de CU vaart al sinds enige jaren een koers van een maakbare sociaal-maatschappelijke samenleving. Dit moet worden gerealiseerd door een grote mate van overheidsbemoeienis met de daaraan gepaard gaande geldrondpomperij. In het huidige kabinet is de CU dan ook de natuurlijke medestander van de PvdA. Het GPV en het NEV (en ook de SGP) dachten daar totaal anders over.

De auteur is medeoprichter en bestuurslid van het Nationaal Evangelisch Verband (NEV) en medeoprichter van de RPF.