Ootmoed
Als wij niet waarlijk verootmoedigd worden, kunnen wij nooit tot Christus komen of Hem hoogachten. Wij mogen dan Christus nog zo lang prediken, toch zal niemand zich om Hem bekommeren, behalve dan zij die oprecht verootmoedigd worden vanwege hun zonden. Net zomin iemand iets gaf om de vrijstad, dan zij die een mens gedood hadden. Alleen voor hen die een mens gedood hadden en door de bloedwreker achtervolgd werden, voor hen alleen, is de vrijstad liefelijk.
Wanneer de vurige slang iemand gestoken had, zag die mens op naar de koperen slang en nooit eerder. Zo ook wanneer wij onze zonden en ten gevolge daarvan onze ellende leren kennen. Dan pas, zeg ik, en nooit eerder is Christus welkom. De verloren zoon dacht er nooit aan om terug te keren naar het huis van zijn vader, tot hij merkte dat hij anders zou moeten sterven. Toen hij inzag dat hij niet langer kon blijven leven, keerde hij pas terug.Dus wanneer wij zo verootmoedigd worden vanwege onze zonden dat wij inzien dat wij werkelijk buiten Christus verdoemd worden, dan, en nooit eerder bekommeren wij ons om Hem. Ook al komen wij tot Christus, toch zullen wij, zonder echte verootmoediging, nooit bij Hem blijven. Ook al verheugen wij ons voor een tijd in Zijn licht.
John Preston, predikant te Cambridge (”Dagelijkse oefening der heiligen”, 1639)
