Het kabinet zag de bedreiging voor de gezondheid als gering en vreesde belastinginkomsten mis te lopen als de Britten minder gingen roken. De documenten zijn met de hand geschreven briefjes van kabinetssecretaris Sir Norman Brook. Hij notuleerde bij een kabinetsbijeenkomst op 19 april 1956. De Britse Medische Onderzoeksraad constateerde een jaar later een direct verband tussen roken en longkanker.Minister van Financiën Harold McMillan, die later premier werd, zei op de bijeenkomst bang te zijn dat een voorlichtingscampagne over de gevaren van roken de belastinginkomsten zou verminderen. Op de verkoop van sigaretten werd relatief veel belasting geïnd. Ook bagatelliseerde McMillan de gezondheidsrisico’s.

De levensverwachting voor een roker is 73 en voor een niet-roker 74, de minister van Financiën meent dat de overheidsinkomsten belangrijker zijn, staat in de aantekeningen van Brook. Het gevaar van roken is klein vergeleken bij het oversteken van de straat, zou McMillan hebben gezegd.

Het kabinet discussieerde over de vraag of het „noodzakelijk was de feiten vrij te geven” en besloot uiteindelijk van niet en te wachten op nog een rapport. Negen jaar later verbood de Britse regering tabaksreclames op tv.

Dat de tijden veranderd zijn, blijkt uit het voorstel deze week van de minister van Gezondheid, Alan Johnson, om alle sigarettenautomaten te verbieden. Ook overweegt het land een verbod op de uitstalling van sigaretten.

In Schotland kondigde de minister van Gezondheid, Shona Robison, vorige week aan de uitstalling van sigaretten in winkels te verbieden. Volgende week maakt Johnson meer bekend over mogelijke maatregelen om roken onder tieners te voorkomen in Groot-Brittannië.

Volgens hem beginnen per jaar zo’n 200.000 Britse kinderen onder de zestien jaar met roken. Het risico op een vroegtijdige dood is volgens Johnson bij hen drie keer zo groot als bij mensen die na hun twintigste zijn begonnen.