Veritas is volgens de plaatselijke voorzitter Annelies Rebel een Amerikaans initiatief om de „grote vragen” weer te integreren in het universitaire klimaat. De antwoorden erop worden gemist waardoor dat klimaat nu lijkt op „excellence without a soul”, zo citeerde ze prof. Harry Lewis, hoogleraar aan Harvard University en een van de oprichters van Veritas.Volgens dr. P. Roelofsma, studentenpastor en docent aan de VU, zijn veel studenten en docenten bang om zich uit te laten over kernvragen van het leven. „Ik merk zo vaak dat collega’s of studenten bang zijn om iets te veel te zeggen. Het laatste wetenschappelijke artikel hoeft niet gelezen te zijn. En je hoeft als christen niet op alle vragen een antwoord te hebben. Laat de grote vragen niet liggen, maar laat je antwoord horen.”

Dat de wetenschap in Europa de scepticus en de waarheidszoeker vaak prefereert boven de waarheidsvinder, ziet de landelijke voorzitter van Veritas, Rik Peels, niet als een bezwaar. „Het is vooral de angst om scheve gezichten van collega-wetenschappers te krijgen. Scepticisme speelt geen rol. Frankrijk kent door de strenge scheiding van kerk en staat veel scepticisme. Toch was daar twee maanden geleden het Veritasdebat een groot succes. Dat kunnen wij in Nederland ook bereiken.”

Floris Pronk, evenals dr. Roelofsma lid van Veritas in Amsterdam, vertelde de veertig aanwezigen dat grote vragen inherent zijn aan de mens. „Wat is de oorsprong en de reden van mijn bestaan? Zo’n vraag laat de wetenschap ongemoeid. Het zijn ook moeilijke vragen, omdat ze verschillende opleidingen overstijgen. Een antwoord op de vraag wanneer macht legitiem is, krijg je niet snel tijdens een college van politicologie. Evenzo vragen over vrijheid, waarheid en armoede. Via Veritas willen we deze vragen met studenten en docenten tackelen.”

Oud-voorzitter van het college van bestuur van de VU dr. W. Noomen zei het te waarderen dat de universiteit mogelijkheden biedt voor activiteiten, maar plaatste ook kanttekeningen bij het Veritasconcept. In zijn ogen heeft het een geduchte concurrent in het al langer bestaande universitaire programma Studium Generale.

De christelijke oud-voorzitter wil eveneens aandacht voor de plaats van waarheid op de universiteit. „Er is niet alleen waarheid, maar ook wijsheid. De organisatie moet een meerwaarde hebben. Dat heeft ze anderen wegwijs maakt op de universiteit. We hebben namelijk een boel knappe koppen in huis, maar zijn het ook wijze mens- en?”

Verder waarschuwde hij de aanwezigen om niet meteen veel te verwachten van de activiteiten. De universiteit is volgens hem gestoeld op empirische wetenschap. De grote vragen onttrekken zich daarom vaak aan wetenschappelijke uitspraken. Niet elke docent wil daarom zoeken naar antwoorden. Ruimte om persoonlijke bewogenheid en drijfveren uit te leggen, acht hij daarom van groot belang.

In Europa is Veritas nog jong. Alleen Engeland, Frankrijk en Nederland kennen Veritasorganisaties. Sinds januari verzorgen zij debatten op de universiteiten. In Nederland staat Veritas onder de paraplu van de toerustingsorganisatie voor studenten, IFES. Behalve Amsterdam zijn ook Leiden en Delft bezig met het organiseren van de eerste activiteiten. Dat wordt gedaan door teams van vijf docenten en tien studenten per universiteit.

De Verenigde Staten, waar Veritas in 1992 begon, kennen minder hecht georganiseerde christelijke studentenverenigingen dan Nederland. Toch loopt Veritas in haar activiteiten Nederlandse verenigingen niet voor de voet, vindt Rik Peels, die verwees naar de website www.veritasforum.eu/nederland.html. „Veritas heeft eigen doelen. Ze laat studenten en docenten met elkaar in contact komen. Studentenverenigingen zijn bedoeld voor studenten. Bovendien is het moeilijk voor ze om zowel christelijke als niet-christelijke studenten en docenten bij elkaar te brengen. En verder is het ons doel om de activiteiten te organiseren op de campus. Het debat over de grote vragen moet binnen de universiteit plaatshebben.”

Volgens dr. Roelofsma moet Nederland voor grote vragen wel weer de dialoog aangaan. Dat is het land verleerd, stelde hij. Overtuigen heeft de plaats ingenomen van het leren begrijpen en respecteren van andere standpunten. „Niet-christenen hoeven niet bang te zijn om in een christelijke fuik te lopen. Christelijke antwoorden worden opgeworpen ter discussie, niet om het gesprek dood te slaan. Als het volgende debat goed verloopt, zal het vooroordeel in de wetenschappelijke wereld vast wegebben. Als er één schaap over de dam is, volgen er meer.”