Het karkas van het uitgebrande gebouw en enkele half verwoeste schepen tonen een troosteloze aanblik. Een chemische brandlucht is nog goed te ruiken. Op de werf is de technische recherche bezig met onderzoek.In Eelde, waar de kazerne van de drie bij de ramp overleden brandweerlieden staat, hangen bij enkele huizen de vlaggen halfstok. Ook bij de kazerne is dat het geval.

Een aangeslagen collega van de omgekomen mannen arriveert vroeg bij de kazerne. Hij bekijkt de drie bossen bloemen die bij de deur zijn neergelegd. „Gisteren zijn we hier opgevangen. Vandaag gebeurt dat ook weer de hele dag”, zegt hij. Hij opent een van de grote deuren. Binnen hangen de brandweerpakken keurig op een rij, alsof er niks gebeurd is.

In het dorp Eelde is de stemming bedrukt, merken enkele winkeliers op. „Dit is een hechte gemeenschap. Iedereen kent wel iemand van de omgekomen mannen. Er wordt veel over gepraat hier in de winkel”, aldus een bakkersmedewerkster.

Een van de drie overleden brandweermannen werd opgepiept voor de brand toen hij in een plaatselijke supermarkt was. In het voorportaal van de winkel branden drie kaarsen, ook liggen er bloemen.

Later op de ochtend liggen er ook bloemen bij de scheepswerf. Midden op het terrein staat bovendien een eenzame vaas met rozen. Op het terrein begint een shovel met sloopwerkzaamheden. Liepen er eerder op de ochtend nog voornamelijk belangstellenden, tegen de middag bezoeken ook vrienden van de omgekomen brandweerlieden de werf.

Een paar mensen staren stilletjes naar het terrein, tranen in de ogen. Zo ook Erik Koning uit Zuidlaren, zelf beroepsbrandweerman in Groningen en al 12,5 jaar vrijwilliger bij de blusgroep Zuidlaren, een van de drie groepen in de gemeente Tynaarlo. „Ik kende alle drie de mannen. Egbert Ubels was een goede vriend van me”, zegt hij verslagen. „Gisteren was ik er niet bij, omdat ik niet kon. Waarom ik hier nu ben? Ik wilde deze plek met eigen ogen zien om het plaatje rond te krijgen voor mezelf. Egbert was gestoord, prettig gestoord. Hij was helemaal gek van het brandweerwerk. Hij was ook beroeps op het vliegveld in Eelde. Dit is echt vreselijk.”

„Gisteren was Egbert nog bij ons thuis”, zegt een inwoner van Eelde, die ook aangeslagen naar de werf staart. „Dit is vreselijk. Niet te bevatten. Hij heeft twee kleine kinderen. Wat ik raar vind, is dat zijn vrouw pas na halfzes is ingelicht over zijn dood. Dat was laat, want in het dorp was toen al bekend dat het om Egbert ging.”

Bij de brandweerkazerne liggen aan het eind van de ochtend eveneens meer bloemen. Er is een klein altaartje ingericht voor het gebouw. Daaronder liggen drie gebruikte brandweerhelmen. Tussen de bloemen staat een foto van twee kindjes: ”Voor de allerliefste papa”.