Vooral de afwezigheid van schoon drinkwater is een groot probleem. „Bij de waterpompen staan lange rijen. Mensen staan met grote emmers en flessen in de rij. Het zijn Afrikaanse taferelen", aldus Niewold. Bovendien werken veel pompen niet, omdat er geen stroom is.Het leger probeert de wegen vrij te maken, maar doet dat halfslachtig, stelt de 20–jarige student journalistiek. „Ik zie geregeld een handjevol militairen aan het werk, terwijl een grotere groep gewoon staat toe te kijken."

In de door de storm vernietigde dorpen is de situatie schrijnend. „Mensen hebben geen toegang tot eerste levensbehoeften, zoals voedsel, kleding en water", zegt de student telefonisch vanuit de hoofstad Nay Pyi Taw. Hij meent dat de machthebbers „veel aan de boeddhistische monniken overlaten." Veel vluchtelingen zoeken daarom hun heil in de kloosters. „Ik zie dagelijks monniken voorbij komen die voedsel en geld inzamelen voor de mensen."

Intussen heerst veel onbegrip over de houding van de autoriteiten. „Mensen vragen zich af waarom het leger niet eerst de stroom herstelt en in voedsel voorziet". Toch pakken de bewoners van de hoofdstad het leven weer op, stelt Niewold, een van de weinige Nederlanders in het gesloten land. „Als ik door de stad loop, zie ik dat veel mensen bezig zijn met het herstellen van de schade. Ze glimlachen gewoon naar me en proberen een praatje te maken."

Hij is weinig te spreken over de berichtgeving van de staatsmedia. De dodenaantallen die ze noemen zijn „belachelijk." Terwijl buitenlandse media al spraken over tienduizenden doden, hielden de staatsmedia vol dat het om 110 slachtoffers ging, aldus Niewold.