En hoewel de meesten familieleden de omgekomen militairen nooit kenden, wordt de band toch gevoeld.Met de begrafenis van de boordschutters woensdagmiddag kwam een einde aan een geschiedenis die begon in de nacht van 8 november 1941. Toen werd een viermotorige Handley Page Hampdenbommenwerper van de Britse luchtmacht door een Duitse nachtjager neergeschoten. Het toestel was op de terugweg van een bombardementsmissie naar Bocholt.

In de buurt van het Noord-Hollandse dorp Berkhout kwam de bommenwerper neer. In datzelfde jaar werden de vliegers Christoffer Saunders en James d’Arcy begraven in het naburige Bergen. Stanley Mullenger en John Kehoe bleven achter in de wrakstukken, tot eind vorig jaar. Toen werd bij een omvangrijke bergingsoperatie het wrak geborgen van de Hampden, evenals een vlakbij neergestorte B-24 Liberator van het Amerikaanse leger.

Veldgraf
Tot enkele jaren geleden had de berging van de bommenwerpers geen hoge prioriteit. „We zagen het wrak als een veldgraf”, aldus burgemeester Sipkes van de gemeente Bergen gisteren. Dat veranderde onder meer toen familieleden van de nog in het wrak aanwezige bemanningsleden aan de bel trokken. „Dat was voor ons reden het besluit om niet te bergen, te heroverwegen.”

Met een aantal familieleden van de omgekomen bemanning was al jaren contact, aldus de burgemeester. De familie van boordschutter Mullenger daarentegen was buiten beeld gebleven. Dat veranderde na een oproep in de Britse tabloid The Sun. Ian Sharpe, een neef van de omgekomen militair, las het bericht. Zijn moeder was een zus van Mullenger. „Ik zei tegen mijn zus: zou dat over onze familie gaan?” De vermoedens werden bewaarheid. Sharpe: „Ik belde onmiddellijk met The Sun, maar ook met de RAFA, een organisatie voor voormalig luchtmachtpersoneel.”

Anne Bateson Davis, zus van Sharpe: „Wat mij betreft moesten de resten van Stanley zo snel mogelijk naar Engeland, voor een herbegrafenis.” Ian: „Dat konden we niet maken, vond ik. Stanley Mullenger is in Nederland om het leven gekomen. Ook de rest van de bemanning ligt daar begraven. Hij en Kehoe horen hier.”

Warme ontvangst
Voor de familie van Mullenger is het bijzonder om in Nederland te zijn rond de herbegrafenis. Sharpe: „We zijn al een aantal dagen in Nederland en hebben gezien hoe de doden herdacht worden en bevrijdingsdag is gevierd. Dat toont welke rol de Tweede Wereldoorlog ook vandaag de dag nog heeft. Heel bijzonder. Maar het meest vereerd zijn we nog met de ontvangst.”

Penny Goodman: „De warmte die we hier ervaren van mensen is heel bijzonder. Voor ons is Stanley altijd iemand geweest over wie onze ouders spraken. Zelf hebben we hem niet gekend. Het enige wat we weten, is dat hij Ian en Anne nog op de arm heeft gehad. Maar Ian was achttien maanden oud toen Stanley omkwam. Nu gaat zijn persoon meer voor ons leven.”