Meno Kalisher, voorganger van de Messiaanse gemeente Jerusalem Assembly, House of Redemption in Jeruzalem, gebruikt allerlei manieren om de Bijbelse boodschap aan zijn landgenoten bekend te maken. Hij sprak donderdag op de landdag van de stichting Israël en de Bijbel (IB) in Harderwijk.De stichting wil Joodse mensen hun eigen Boek, de Bijbel, teruggeven en verleent geestelijke en materiële hulp aan Messiaanse Joden. De Jood Kalisher vertelde dat hij als kind in Israël een dubbelleven leidde. Zijn ouders waren christen, maar de meeste mensen in zijn omgeving moesten niets van Jezus hebben. Toen hij zeventien was, besloot hij met dat leven te breken en de geschriften te onderzoeken, met de rabbijnse commentaren erbij. Hij werd „verliefd op de Messiaanse profetieën. Zij kwamen alle uit bij Jezus, de vervulling van de profetieën. Het geloof in Jezus, de Messias, gaf me een vrede die ik nooit eerder gehad had.”

Na een theologiestudie in de Verenigde Staten begon hij een Bijbelstudiegroep in Jerzualem, die is uitgegroeid tot een gemeente met zo’n 250 leden. Huisvesting is een voortdurend probleem. Drie maanden geleden zetten antizendingsmensen in Israël het hotel waar de gemeente samenkwam zo sterk onder druk dat deze een ander onderkomen moest zoeken.

De Jerusalem Assembly evangeliseert onder landgenoten. Via de site www.yeshua.co.il kunnen mensen gratis cd’s en traktaten downloaden. Leden van de gemeente delen traktaten uit, ook in de orthodox-Joodse wijk Mea Shearim in Jeruzalem en bij de Klaagmuur. Vroeger plakte men posters op openbare plakplaatsen, waar prompt van alles over heen geplakt en geschreven werd, maar dat mag niet meer van de overheid. „Nu plakken we posters op onze auto’s en gaan we ermee bij verkeersopstoppingen staan. Als speciaal cadeau voor de jarige staat Israël willen we een maand lang onze boodschappen op billboards en via radio en televisie bekendmaken.”

Een van de teksten die men wil uitzenden is „Messias, we missen U.” Kalisher trekt er zich niets van aan dat mensen hem een religieuze verrader noemen. „Het is een eer om te lijden voor Christus”, zegt de man die al eens belaagd werd door een menigte mensen met spandoeken. „Maar ik vind het wel eens moeilijk voor mijn kinderen.”

Kalisher zegt dat Joodse gelovigen de vrijheid hebben om de traditionele symbolen te gebruiken. „Ze mogen van mij wel vijf menora’s en een kast vol Thorarollen neerzetten, maar de symbolen moeten het zicht op Christus niet benemen. Als het wezen van een persoon wordt aangetast wanneer men de symbolen wegneemt, is er iets mis. Christus en het kruis moeten centraal staan.”

Ton Stier, directeur van IB, zei in zijn openingswoord dat er onder de Joden iets gaande is. „De bereidheid van Joden om het Woord te ontvangen, is nog nooit zo groot geweest als nu. En dit is pas het begin. De duizenden Bijbels die nog op de planken liggen, zullen velen tot zegen zijn.”

Eric Browning, algemeen secretaris van de Society for Distributing Hebrew Scriptures, een Engels Bijbelgenootschap, verhaalde van de belangstelling van Joodse mensen voor het Nieuwe Testament tijdens een boekenbeurs in Jeruzalem. „Ook in andere delen van de wereld hebben Joden belangstelling voor de Bijbel.”