Waarom hij de wedstrijd van Inspiratie voor Integratie zou winnen? Floris ten Duis (20) denkt even na. „Er zijn heel goede concurrenten. Het hangt ervan af waar zij mee aan komen zetten. Ja. Maar ik vind mijn idee wel origineel en leuk. Ik denk dat ik wel heel uniek ben.”Hij heeft best veel multiculturele video’s gezien, maar niet zo een als hij nu maakt. „Ik werk aan een opdracht voor het ministerie van VROM; mijn project heet ”Terug naar de kern”. Er komt een website, en een video met verschillende personages. Daarin spelen een homoseksuele jongen, een Marokkaans meisje met hoofddoek en een vluchteling die besneden is.

De film verbeeldt de situatie van vandaag de dag, met die onwijze diversiteit. In de intro wil ik laten zien hoe kinderen van twee, drie jaar oud van verschillende afkomst met elkaar spelen. Daar -aan het begin, terug naar de kern- blijken geen verschillen te zijn.

Hoe ouder ze worden, hoe meer ze die creëren.

De homoseksuele jongen in de film vertelt hoe het was toen hij ontdekte dat hij homo was en hoe bang hij was voor reacties van anderen. Het Marokkaanse meisje zegt iets over haar tweestrijd rond een hoofddoek en de vluchtelinge vertelt over háár onderwerp.

Naar aanleiding van deze video wordt er een lesprogramma geschreven. De bedoeling is dat er een dialoog op scholen ontstaat: wat kun jij doen tegen discriminatie, wat is jouw idee?

Het project is niet zozeer moeilijk, maar je hebt tien weken -waarin heel wat moet gebeuren- en het is niet zo dat we al die weken vrij hebben. Het moeilijkste is alles zo plannen dat je het optimaal kunt uitvoeren.

Verder loop ik niet echt tegen problemen aan. Onze personages geloven in het project. Of het moeilijk was hen te vinden? Nee. Trouwens, de taak van een inspirator is natuurlijk: mensen zo inspireren dat ze mee willen werken.

Ik ben zelf overigens niet met diversiteit opgegroeid. Ik kom uit een dorp waar behoorlijk negatief tegen andere bevolkingsgroepen werd aangekeken, waar de inwoners niet echt open stonden voor andere culturen. Ze hadden er eerder een bepaalde angst voor en afkeer tegen.

In Leiden woonde ik voor het eerst in mijn leven samen met mensen met verschillende achtergronden. Ik zag wat een verrijking dat is.

Ik heb deze boodschap voor mensen: Kijk niet meteen naar uiterlijk, hoe veel geld iemand heeft of waar hij vandaan komt, maar kijk wie de persoon is. In mijn film voor het IVI-project staan deze vragen centraal: Wat doen we elkaar aan? Terug naar de kern: Wie ben je echt? Een mens.”