Meerdere grote steden in het buitenland hebben zo’n eroev, aldus David Serphos van de Joodse gemeente in Amsterdam. „Ze zijn soms via de meest ingewikkelde systemen van lantaarnpalen en dakgoten tot stand gekomen.”Serphos: „Die in Londen kostte miljoenen ponden door alle rechtszaken die moesten worden gevoerd. De overheid was er niet voor. Bij ons ging dat beter. Alle vijf gemeentes werkten volledig mee. Maar ook grote instellingen als Prorail en Rijkswaterstaat hebben ons geholpen. We hebben als dank voor iedere persoon die heeft meegeholpen een boom geplant, in het Koningin Beatrixwoud in Israël.”

De huidige oplossing met de ’watermuur’ is een relatief eenvoudige, en goedkope, en is helemaal uitgedacht door de New Yorkse opperrabbijn Aryeh Ralbag, die hiermee al was begonnen toen hij dertig jaar geleden als jonge rabbijn in Amsterdam werkte.

Bijzonder aan de Amsterdamse eroev is de rol van de ophaalbruggen. Al aan het eind van de 17e eeuw bepaalde de Amsterdamse rabbijn Jacob Sasportas dat een dergelijke brug geen bres slaat in de ’muur van water’ rond de sabbatsgrens. David Serpos: „Vaste bruggen vormen wel een probleem, maar dat kan worden verholpen door de brug afsluitbaar te maken voor verkeer of door er een „poort” te creëren. Daarna was het een kwestie van de viaducten overspannen, en de eroev was klaar.”

Serphos: „De bijna duizend orthodoxe joden in Amsterdam en Amstelveen zullen Ralbag bijzonder dankbaar zijn. Na 35 jaar kunnen ze eindelijk weer buiten met kinderen op stap.”