„Procedure rond PKN-nota Israël vaag”
Het platform Appèl Kerk en Israël laakt de procedure rond de zogenaamde IPA-nota over het Israëlisch-Palestijns-Arabisch conflict. „Zij is vanaf het begin omgeven met geheimzinnigheid, zowel naar de pers als naar de kerkelijke achterban.”
Dat stelt het platform Appèl Kerk en Israël in een open brief aan de synodevergadering van de Protestantse Kerk die donderdag de nota zal bespreken. Het platform Appèl Kerk en Israël behoorde tot de verschillende groeperingen die geconsulteerd zijn door het dagelijks bestuur van de synode.Het platform vraagt zich af waarom er van de hoorzittingen geen verslagen zijn verstrekt en waarom ook de synodeleden geen kennis hebben kunnen nemen van de aangedragen informatie. „Dat betekent dat er geen inzicht gegeven wordt in de afwegingen die gemaakt zijn bij de totstandkoming van de definitieve tekst.” Ook vraagt het platform zich af waarom de classis, als de „grondvergadering” van de kerk, geen rol heeft gespeeld bij de meningsvorming.
De eindversie wordt besloten met een „waslijst aan beleidsvoornemens”, waarbij de kerk zich onder meer oplegt om een belangrijke rol te gaan spelen in het conflict ter plekke. „Zelfs een leek weet dat dit veel tijd, geld en ter zake kundige mensen vraagt. Hoe denkt de kerk dat te kunnen waarmaken als het hele beleid inzake de bezinning op de relatie met Israël net volledig afgebroken is en er een te verwaarlozen formatie voor vrijgemaakt is?”
Kortom, zo concludeert het platform: „Hoe open en breed is de meningsvorming nu echt geweest en wat gaat de PKN concreet doen om te zorgen dat er met deze nota niet alleen goede sier gemaakt wordt, maar dat de inhoud werkelijk omgezet zal worden in concreet beleid?”
Het platform blijft bij het bezwaar dat, ondanks een serieuze theologische onderbouwing, de nota toch weer op twee benen hinkt waardoor „de opdracht aan de kerk tot onopgeefbare verbondenheid met Israël volledig gegijzeld is door het huidige conflict.” „De commissie van rapport laat nu al weten dat nieuwe ontwikkelingen om een nieuwe stellingname zullen vragen, waarmee we dus elke paar jaar een herhaling van zetten krijgen.”
Het platform bepleit om een helder onderscheid te maken en twee nota’s te schrijven: één waarin de unieke betekenis van Israël voor de kerk eens en voor altijd theologisch onderbouwd wordt, inclusief de beleidsconsequenties daarvan, en een tweede over de diaconale opdracht tegenover elk volk in nood. „Een notie die we overigens ook van Israël geërfd hebben. Wat ons betreft dus een gemiste kans.”
