Een discussie die aanvankelijk begonnen is als reactie op het oordeel van de synode van de Gereformeerde Gemeenten over de koers van de CSFR, wordt door de bestuursleden van Depositum Custodi (DC) aangegrepen om te stellen dat het verdiepen in andermans argumenten ten koste gaat van de bestudering van de eigen traditie. Of dat een verwijt is aan het adres van de CSFR, wordt niet zwart op wit gezegd. Het feit dat zij als andere reformatorische studentenvereniging zich in deze discussie mengen met een reactie van deze inhoud, zegt echter voldoende.Het is waar dat kennis van de eigen traditie nodig is om op een goede manier de confrontatie met ’de buitenwereld’ aan te gaan. Wie niets weet van het eigen belijden, heeft ook niets te vertellen aan zijn ongelovige buurman. Van de lijst met belangrijke denkers uit de eigen traditie die door de DC-bestuursleden wordt aangedragen, zijn velen het onderwerp van studiekringen op onze vereniging. De canon van waardevolle werken uit de traditie is wat ons betreft daarmee echter nog niet gesloten, de canon van de Bijbel wel. Daarom is het goed dat we in verenigingsverband ook bij dat boek beginnen.

Een aantal van de genoemde denkers schuwde niet het reformatorische volksdeel kritisch de spiegel voor te houden. Denk daarbij bijvoorbeeld aan Van Ruler en zijn bekende rede ”Ultra-gereformeerd en vrijzinnig”. Zo kan een ruim studie- en uitnodigingsbeleid juist tot verdieping en aanscherping van de eigen traditie leiden.

Het is echter niet juist dat het verdiepen in de argumenten van de ander ten koste gaat van de bestudering van eigen traditie, zoals gesuggereerd wordt. In dergelijke valse tegenstellingen moeten we ons niet laten manoeuvreren.

Monopolie
Een van de doelen van de CSFR is „de bestudering van de diverse levens- en wereldbeschouwingen in het licht van de gereformeerde beginselen.” Dat geeft precies de verhouding weer; de gereformeerde belijdenis is het vertrekpunt voor de bestudering van andere overtuigingen. Die bestudering vindt plaats in een continue wisselwerking tussen de eigen overtuigingen en omringende opvattingen die op een seculiere universiteit te horen zijn. Andere overtuigingen verdienen ook bestudering. Als christenen hebben we wel een monopolie op de waarheid, maar niet op verstandig redeneren.

Het beeld van een studentenvereniging als bastion spreekt ons dan ook niet aan. Studeren binnen een bastion betekent vooral het slijpen van de wapens voor een denkbeeldige confrontatie met een denkbeeldige vijand, en dat heeft weinig zin. De poort van het bastion moet open, wil de reformatorische traditie tot een echte belijdenis worden.

De auteurs zijn respectievelijk landelijk preses en lid van de CSFR.