Voor de hekken van paleis Noordeinde in Den Haag verzamelden zich vrijdagmorgen alweer enkele honderden mensen om afscheid te nemen van de overleden prins. Nog tot en met zondag kunnen burgers de rouwkapel bezoeken. Donderdag kwamen 23.000 mensen voorbij.

De stroom bezoekers kwam donderdag vanaf een uur of elf goed op gang. Tot ver in de middag bleef de wachttijd rond de twee uur, tegen de avond nam de stroom weer wat af. Oudere mensen waren in de rijen duidelijk in de meerderheid. Maar ook jongeren met mobieltjes aan hun oor kwamen naar het paleis.

Tussen de dranghekken op de Prinsessewal was het goed koud. Het waaide, een schrale oostenwind. „Vanmorgen zijn m’n zoon en ik in alle vroegte helemaal uit Limburg naar Den Haag gekomen”, zegt een mevrouw. Ze hebben drie uur in de trein gezeten en zijn met de bus vanaf het station hiernaartoe gekomen. „We hebben het er graag voor over.”

De prins verdient meer aandacht, vindt een andere mevrouw. „Ik denk dat Nederland deze dagen vooral binnenshuis rouwt. Zondagavond, vanaf het moment dat mijn man het mij vertelde, heb ik de tv aangezet en die is sindsdien niet meer uit geweest.”

Bij de toegangspoort wordt het stiller. Gesprekken gaan verder op fluistertoon. De wandeling naar de witte tent in de paleistuin, waar de condoleanceregisters liggen, legt iedereen zwijgend af. Langs het pad liggen overal kransen en bloemen.

De wachtenden in de rij zijn nog nooit zo dicht bij het paleis geweest. Normaal komt het voetvolk hier niet binnen. Iedereen moet de trap op langs de twee marechaussees die met sabels op wacht staan bij de deur. Bloemen mogen niet mee naar binnen. De bosjes worden door militairen aangepakt.

De gehele dag was er nauwelijks een wanklank te horen. Mensen wachtten geduldig, sommigen hadden een lunchpakketje meegenomen. Scholieren deelden namens de gemeente gratis chocolademelk en koekjes uit. Diana-achtige taferelen bleven uit, er werd ingetogen medeleven betuigd.

De dichte kist met daarin het lichaam van de prins-gemaal staat in de ”chapelle ardente”, omringd door bloemstukken en geflankeerd door een erewacht. Op de kist ligt de Nederlandse vlag.

Het laatste gefluister waartoe de meeste bezoekers bij het binnengaan van het paleis al waren overgegaan, verstomt bij het binnentreden van de kapel. Sommigen maken voor de baar een lichte buiging. Langer dan een paar tellen duurt het afscheid nemen niet. Er wordt echter geen enkele aandrang uitgeoefend om haast te maken.