Irak weigerde vanwege onenigheid over de tekst de slotverklaring te ratificeren. De bijeenkomst in de hoofdstad Damascus was bovendien door pro-Amerikaanse Arabische staten geboycot vanwege ruzie met Syrië over Libanon.Premier Bashar Assad van Syrië erkende dat er achter gesloten deuren stevige woordenwisselingen hadden plaatsgevonden. Libanon, Irak en de Israëlisch-Palestijnse kwestie zijn slechts enkele van de onderwerpen waarover de meningen binnen de Arabische Liga sterk uiteenlopen. Assad noemde de ruziënde delegaties een gunstig teken, omdat de ontmoeting vrij was van vleierij en kennelijk niemand bang was het achterste van zijn tong te laten zien.

De leiders van Egypte, Saudi-Arabië en Jordanië waren van de top weggebleven. Zij beschuldigen Syrië van het dwarsliggen bij de machtsopvolging in Libanon, dat in een diepe politieke crisis is gedompeld. Deze crisis wordt gevoed door de machtsstrijd tussen de Verenigde Staten en zijn Arabische bondgenoten enerzijds en Syrië en zijn bondgenoten Iran, Hamas en Hezbollah anderzijds, die geen van beide hun invloed in Libanon willen opgeven.

De Iraakse vicepremier Adil Abdul-Mahdi weigerde gisteren zijn handtekening onder de ”verklaring van Damascus” te zetten. Hij zei dat de tekst niet overeenkwam met wat er tijdens de top was afgesproken. Zo rept de verklaring met geen woord over de inspanningen van de Iraakse regering voor verzoening tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Irak. Ook is in de tekst geen veroordeling van terrorisme en geweld opgenomen, klaagde Abdul-Mahdi. De andere deelnemers aan de top bekrachtigden de verklaring wel.

Los van de verklaring werd op de top een aantal resoluties opgesteld. Een daarvan betrof een oproep aan Israël om het Arabische ”land-voor-vrede”-voorstel uit 2002 alsnog te aanvaarden.