Trouwens, hoofddoekjes zijn hip. En niet oubollig, achterhaald of eng, vindt Deeqa Gelle Yasin (32). „Je hebt ze van merken als Louis Vuitton, Chanel en Calvin Klein. Iedereen draagt ze op zijn manier en ze zijn hot en trendy.”Deeqa Gelle Yasin (32) neemt stelling tegen de uitspraak dat vrouwen met hoofddoek niet kunnen integreren. Laat staan dat ze niet hard zouden werken. „Ik wil laten zien dat dit wel zo is”, zegt Yasin, ambtenaar op het ministerie van VROM. Haar bondige betoog op de finalistendag van Inspiratie voor Integratie (IVI) besluit ze zelfverzekerd: „Ik ben een voorbeeld van geslaagde integratie.”

Via haar project voor IVI -een wedstrijd die via projecten de positieve kant van diversiteit in de maatschappij in beeld brengt- wil ze een „hot item” bespreekbaar maken. Ze lanceert de website www.tophoofddoeken.nl, met daarop hoofddoeken uit verschillende landen. „In Somalië dragen ze bijvoorbeeld grote, doorzichtige sjaals die het hele lichaam bedekken, terwijl vrouwen in Turkije kleinere doeken dragen die maar tot de nek komen.”

De doeken zelf laat ze op 12 april zien op een Tophoofddoekendag, van 14.00 tot 18.00 uur in het Centraal Museum in Utrecht. Behalve dat daar een hoofddoekjesshow wordt gegeven, spreken „topmoslima’s” er over solliciteren, stages en werkgelegenheid.

Yasin komt zelf uit Somalië en woont nu dertien jaar in Nederland. Ze stortte zich op de lastige Nederlandse taal, volgde studies op mbo- en hbo-niveau en zocht werk. Bij het solliciteren ondervond ze dat haar hoofddoek soms een obstakel was. „Mensen vroegen of ik hem per se moest dragen.”

Ze kreeg een baan op het ministerie van VROM. Ze deed extra haar best zodat mensen de hoofddoek zouden vergeten, om te laten zien dat er een harde werker onder zat. Lachend: „Dat is gelukt.”

Nu heeft ze een boodschap voor medehoofddoekdraagsters. Op haar nieuwe website plaatst ze interviews met hoogopgeleide moslima’s. „Ik wil Fatima Elatik spreken, zij is wethouder in Amsterdam, en Famile Fatma Arslan, de eerste Nederlandse advocate met een hoofddoek. Hun verhaal laat zien dat kleding geen belemmering hoeft te zijn voor integratie. Veel mensen zien een hoofddoek en denken: achterstand, onderdrukking, anti-emancipatie! Onzin. En vrouwen zijn vrij om te kiezen of ze hun hoofd bedekken of niet.”

Al vindt ze zelf een burka te ver gaan. „Dan bedek je je gezicht. Dat is lastig bij communicatie.”

In het IVI-project staat ze met een positieve houding: „Wij moslims trekken ons te snel terug, of worden boos. Maar ik wil laten zien: Wij wonen graag in Nederland. We zijn trots op dit land.”