Het zijn twintig kostbare seconden geweest die brugwachter Lammert S. uit Lelystad gebruikte om contact te leggen met de bemanning van de Powel Jonas, een schip dat zich voor de Ketelbrug bevond.Die communicatie per marifoon verliep stroef en moeizaam. „Er is wel vier keer over en weer contact geweest, voordat het de schipper duidelijk was dat hij in gesprek was met de brugwachter”, aldus advocate Shirin Milani, na afloop van de eerste rechtszitting in Lelystad desgevraagd.

Gedurende die kleine halve minuut is Loes Hoekman-Weerstand vermoedelijk achteruitgereden, de schuin omhoogstaande brugklep op. Ze schampte nog met de achterkant van haar grijskleurige Citroën C3 het vaste brugdeel aan de overkant en stortte vervolgens naar beneden. Op foto’s die de advocate toont, is het zwaar gehavende voertuig te zien.

De brugwachter verklaarde dinsdag bij de rechtbank dat hij tijdens de cruciale seconden dat de brug was geopend, zijn aandacht richtte op de marifoon, om daar het gesprek te voeren met de scheepsbemanning onder hem op het water. Hij stond schuin in het brugwachtershuis, met zijn rug naar het wegdek gekeerd, waar Loes Hoekman aan de verkeerde kant van de slagbomen stond. „Ik kan mijn hoofd dan niet zo even 90 graden draaien.”

De brugwachter zegt niets te hebben gezien van het drama dat de vrouw uit Lelystad het leven kostte. Pas toen een hevig geschrokken getuige zich meldde bij het brugwachtershuis, en de brugklep al weer was neergedaald, hoorde S. van het tragische ongeval. Hij zegt wel een plons te hebben gehoord, maar koppelde die in gedachten aan werkzaamheden rond de brug.

Advocate Milani wijst erop dat de bediening van de brug behoorlijk complex is. „Het dossier geeft de indruk dat de brugwachter maar drie knoppen hoeft te bedienen. Eentje om de signalering op de weg in werking te zetten, eentje om de slagbomen neer te laten en eentje om de brug te openen. Maar er is veel meer. De brugwachter moet bijvoorbeeld ook via marifoon of telefoon contact houden met de scheepvaart.”

Opvallend is dat het erop lijkt dat Loes Hoekman juist op het wegdeel van de brug stond dat niet wordt gedekt door de monitoren in het brugwachtershuis op de Ketelbrug. Ze bevond zich als het ware in de dode hoek. Overigens bevatten de ruiten vrij brede tussenspijlen, waardoor ook het zicht enigszins belemmerd zou kunnen worden. Met het blote oog is vanuit het brugwachtershuis wel de plek te zien waar het ongeval zich voordeed, mits uiteraard de blik naar die kant is gericht.

De advocate sluit niet uit dat de gezondheidstoestand van Loes Hoekman een rol heeft gespeeld tijdens het drama. „Ze was in behandeling bij een cardioloog. In november 2006 is ze gedotterd en enkele weken voorafgaand aan het ongeval is ze gekatheteriseerd.”

De raadsvrouw meent dat het uitgesloten is dat de brugwachter een black-out heeft gehad. „Medisch gezien is er in zijn geval geen vuiltje aan de lucht. Hij is een van de meest ervaren brugwachters op de Ketelbrug. Het was als het ware zíjn brug.”

De brugwachter wordt verdacht van dood door schuld. Hem kan maximaal twee jaar cel worden opgelegd. De nabestaanden hebben „nog” geen schadeclaim ingediend, liet een van de dochters van Loes Hoekman gisteren weten.

Het brugongeval is Lammert S. niet in de koude kleren gaan zitten, verzekert Milani. „Hij voelt dat er met de vinger naar hem gewezen wordt. Niemand wil een dode op zijn geweten hebben.”

In de optiek van de raadsvrouw heeft Lammert S. zijn taak op de Ketelbrug naar eer en geweten vervuld. „Hij heeft gehandeld volgens de instructies.” Tegelijkertijd staat de man open om te leren van fouten, zegt Milani. „Misschien zal hij in het vervolg in een dergelijke situatie tegen de marifoon zeggen: Wacht jij maar even.”