„Heb je nu genoeg gehad?!” schreeuwt Jeffrey van S. (34) tegen zijn vriendin Bianca. Stomdronken tuigt de militair in Eindhoven op 7 december 2006 de vrouw af. Twee getuigen melden later dat Bianca schreeuwde van pijn en met haar arm haar gezicht beschermde.„Ik weet er helemaal niks meer van”, houdt Jeffrey de militaire rechtbank in Arnhem voor. Hij had op de bewuste dag wijn en whisky achter zijn kiezen.

Ook de dagen voorafgaand aan het incident zou Jeffrey zich ernstig hebben misdragen. Net terug van een krap vijf maanden durende militaire missie in Afghanistan zocht hij zijn toevlucht in de drank en zou hij Bianca hebben mishandeld.

Bianca zelf, die kort na het incident in Eindhoven aangifte deed, is in de rechtszaal in Arnhem. Je zou een getraumatiseerde vrouw verwachten. Maar niets is minder waar. Bianca springt in de bres voor haar Jeffrey, die kampt met een posttraumatische stressstoornis (ptss). „Normaal gesproken is het een schat van een jongen. Alleen als hij te veel drinkt, is hij zichzelf kwijt. Het lijkt of hij dan enigszins psychotisch is. Mensen hebben soms een minder fijne dronk.”

Die afranseling in Eindhoven? Bianca doet er luchtig over. Ze heeft klappen gehad, maar geschopt is er niet. De rechter moet vooral niet vergeten dat zijzelf al 25 jaar op judo zit en haar mannetje staat. „Ik ben wel wat gewend. Ik stomp terug. Hij verdient geen straf. Mentaal deed het wel pijn, fysiek niet.”

Zij zou in Eindhoven in elkaar zijn gekrompen vanwege de agressie van Jeffrey? „Ik weet niet of u rugby speelt”, schampert de stevig gebouwde jongedame. „Maar als je de foetushouding aanneemt, bescherm je je hoofd.”

Ze wil nog wel een cursusje vechten geven. „Je hebt vuisten en vuisten.”

„Ik heb maar één vuist”, reageert een van de rechters.

„Met een holle hand sla je niet zo hard”, legt Bianca uit.

Ietwat verbluft beschouwen de rechters het gedrag van de vrouw, die als getuige wordt gehoord. Ze krijgt een waarschuwing. „U zit hier niet als advocaat van uw vriend. U staat als getuige onder ede. U mag het niet mooier maken dan het is.”

Psychiatrisch onderzoek wijst uit dat Van S. sterk verminderd toerekeningsvatbaar moet worden geacht. De militair herinnert aan het drama in Srebrenica, waar hij in 1995 op missie was. „Daar hebben de vrienden van de VN ons drie dagen in de steek gelaten.” Voor defensie werkt de militair in Schaarsbergen als administrateur. In Apeldoorn is hij in behandeling voor zijn alcoholprobleem. „Mijn commandant ziet dat ik eraan wil werken.” Jeffrey en Bianca hebben nog steeds een relatie. „Een hele goeie.”

De raadsman van Jeffrey, advocaat J. W. Schouten, wijst erop dat er groot verschil is in pijnbeleving. „De een heeft al pijn, als je hem op de tenen gaat staan. Een ander spreekt van een gezellig potje rugby als hij bont en blauw is geslagen.”

Jeffrey van S. is vaker gewelddadig. Ook op 11 maart 2007 laat hij zich van zijn agressieve kant zien.

In een Tilburgse disco wordt hij er vanwege zijn wangedrag uitgewerkt. „Ik heb vijftig klappen gehad. Ik ben door drie mensen in elkaar geslagen en naar buiten gebonjourd.” Buiten maakt Jeffrey van S. een agent uit voor homo. Of hij neerkijkt op politiemensen, wil de rechter weten. „Op sommigen kijk ik neer.”

De aanklager eist twee maanden militaire detentie voorwaardelijk. Hij acht poging tot zware mishandeling van Bianca in Eindhoven en de belediging tegen de agenten bewezen.

Het vonnis van de militaire rechters is verrassend. Jeffrey wordt vrijgesproken van de poging tot zware mishandeling. Weliswaar is bewezen dat hij klappen heeft uitgedeeld, maar over de schoppen -tegen het gezicht- blijven de rechters in twijfel. Voor de rechtbank weegt zwaar dat Bianca onder ede heeft verklaard niet tegen haar hoofd te zijn geschopt. Al met al betekent dat dat er in juridische zin sprake is van ”eenvoudige mishandeling”. Daarvoor wordt Jeffrey niet bestraft, omdat de officier van justitie hem daarvoor niet heeft aangeklaagd. Alleen voor de belediging van de agent, bij de disco in Tilburg, moet Jeffrey een boete van 225 euro betalen.