„Degelijker dan Leterme worden ze in Vlaanderen niet gemaakt”, schreef de grootste Vlaamse krant Het Laatste Nieuws vorig jaar rond de verkiezingen. Dit wordt „de slechtste regering in jaren”, schrijft De Morgen nu.De Vlaamse christendemocraat Leterme was vorig jaar ’nieuwe politiek’, die met een enorm mandaat van de kiezer een einde maakte aan acht jaar paars onder leiding van Verhofstadt.

Met de retorische vraag: „Wie gelooft die mensen nog?” maakte Leterme een einde aan het tijdperk-Verhofstadt. Leek het. Maar vervolgens poogde Leterme 192 dagen vruchteloos een regering te maken van christendemocraten en liberalen uit Vlaanderen en Wallonië, slaagde daar niet in en moest tijdelijk gered worden door Verhofstadt.

De 47-jarige Leterme leek zo geschikt om het verdeelde België te verenigen. Hij is Belgischer dan de meesten. Zijn vader is Waals, zijn moeder Vlaams, hij werd geboren in het dorpje Wervik precies op de grens tussen Wallonië en Vlaanderen en spreekt met zijn familie nog altijd Frans.

Leterme groeide op in de buurt van Ieper, een gebied getekend door de Eerste Wereldoorlog. Hij kreeg uit West-Vlaanderen de liefde voor wielrennen en voor trappistenbier mee. Hij woont er nog altijd, met vrouw en drie kinderen.

Maar ergens onderweg ging het mis, te beginnen met zijn opmerking dat veel Franstaligen in België „intellectueel kennelijk niet in staat zijn Nederlands te leren.” Later kwam daar bij dat hij op de nationale feestdag niet wist wat er gevierd werd en op de vraag van een Franstalige journalist naar het Belgische volkslied, de eerste zinnen van het Franse begon te zingen.

Tijdens de formatie werden de Vlaamse en de Waalse partijen het maar niet eens over een nieuwe staatshervorming van België. De Vlamingen willen meer politieke en financiële armslag voor eigen beleid, de Walen willen die juist niet. Leterme slaagde er totaal niet in de verschillen te verkleinen en meer dan zes maanden sukkelden de gesprekken voort, vaak tot diep in de nacht.

Wellicht dat Letermes eigenzinnige en koppige karakter daaraan debet is. Hij is van het type politicus dat niet van ophouden weet. Achttien uur per dag werken, privéleven verwaarlozen, niet zeuren maar poetsen, of voortdoen, altijd maar voortdoen, zoals ze in Vlaanderen zeggen. Totdat hij half februari geveld werd door een inwendige bloeding in het maag-darmstelsel.

Hij belandde in het ziekenhuis en kreeg daar ook de kans om geestelijk de knop om te zetten. Hij beloofde op een „andere manier” politiek te gaan bedrijven, met „meer evenwicht, wijsheid en rust”. Negen slopende maanden waren hem aan te zien. In een half jaar tijd tien jaar ouder geworden, zeiden sommigen.

Leterme had zelf in 2006 al aangegeven hoe ongezond zijn leven eigenlijk was. „Ik slaap vier, vijf uur per nacht. Mijn privéleven was ooit een bloeiend tuintje, nu is het een dorre tuin. Zo kan het niet verder.” Maar hij ging door, want iets anders kon hij niet. Pas in het ziekenhuis ging de handcomputer even uit en kwam Leterme wat tot rust.

Maar de afgelopen dagen was het weer bal. Een regering van de vier oorspronkelijke partijen, aangevuld met de Waalse socialisten en zonder Letermes kartelvrienden van de Vlaamse nationalistische N-VA, was onontkoombaar geworden. Desondanks slaagden de partijleiders er weer in het laat te maken bij het opstellen van het regeerakkoord. Vanaf donderdag, als Verhofstadt als interim verdwenen is en Leterme door de koning beëdigd is, kan België eindelijk weer gewoon geregeerd worden.