De belangrijkste vraag daarbij is of de bevolking van 400.000 zielen na twintig jaar bijna onafgebroken heerschappij van de Nationalistische Partij aan verandering toe is. De strijd gaat tussen de Nationalistische Partij van premier Lawrence Gonzi en de Labourpartij van Alfred Sant. Het worden ook de eerste verkiezingen van het internettijdperk genoemd, omdat de kandidaten, met name Gonzi, voor het eerst sites als YouTube en Facebook op gingen om jonge kiezers te bereiken.De vorige verkiezingen, in 2003, werden gedomineerd door de vraag of de eilandstaat tussen Sicilië en Noord-Afrika al dan niet tot de EU moest toetreden. De Nationalisten, voorstanders van toetreding, wonnen en met een stabiele, op toerisme gebaseerde economie is Malta nu hecht verankerd in de EU. Het waren ditmaal dan ook vooral binnenlandse kwesties die de campagne beheersten: corruptie, goed bestuur, gezondheidszorg en milieu. De gemoederen liepen evengoed hoog op, want voor Malta geldt dat alles er rustig is behalve de politiek.

Welbeschouwd is de voornaamste vraag waarop de 315.000 Maltese kiesgerechtigden antwoord moeten geven, of het niet eens tijd wordt een andere partij aan de macht te laten. De Nationalistische Partij regeert over de Britse kolonie sinds 1987, met een onderbreking van 22 maanden tussen 1996 en 1998, toen Sant premier was. Politiek commentator James Debono zegt dat sommige mensen dat wel een probleem vinden, maar zich ook afvragen of Labour het zo veel beter zou doen. Labour is volgens Debono overtuigender op het punt van corruptie, maar de Nationalistische Partij op het punt van banen en gezondheidszorg.

De Nationalisten vertrouwen vooral op het charisma en de charme van de 54-jarige premier Gonzi. Hij heeft zich sterk gemaakt voor belastingverlaging en het milieu. Sant (60) heeft gehamerd op corruptie bij de regering en de Nationalistische Partij.

Behalve de Nationalisten en Labour doen nog twee kleine partijen mee, de Groenen en de ultrarechtse Nationale Actie. Er zijn 65 zetels te verdienen.