Mattheüs 5:4Er is een droefheid die geheel anders is dan het ware treuren. De apostel noemt dit „de droefheid der wereld” (2 Korinthe 7:10). Deze droefheid komt voor bij wereldse mensen, met wereldse inzichten, en het betreft voornamelijk wereldse zaken, als die niet naar wens verlopen.

Er is echter ook een goddelijke droefheid, of zoals de apostel zegt: „Een droefheid naar God.” Dit is een droefheid die God aangenaam is en de zondaar naar God toe brengt. Het is niet het een of andere voorval dat het tijdelijk geluk of ongeluk van het lichaam betreft. Neen, deze droefheid klimt hoger en bekommert zich om de dingen die de eer van God en de zaligheid van zijn ziel raken. Zij is geheel anders dan de wereldse droefheid.

Wij zullen de oorzaak van de ware droefheid onderzoeken. De eerste en voornaamste oorsprong van deze treurigheid is de zonde. Dat is de fontein waaruit zulke bittere wateren opborrelen en wat Christus hier „treuren” noemt. Het is tweevoudig, zij treuren en zuchten, het meest over hun eigen zonden.

Christus noemt in deze zaligsprekingen met goede grond in de eerste plaats de armen van geest. Daarna stelt Hij direct de treurigen voor in de tweede plaats.

Matthaeus Jorna,

predikant te Makkum

(”Klare spiegel der zaligen en rampzaligen”, 1686)