Dr. Moucarry is Syriër van geboorte en van christelijke komaf. Zijn kerk is even oud als het christendom, zegt hij, „want voor de bekering van Paulus was er al een kerk in Damascus.” Hij werkte lange tijd onder Arabische en islamitische studenten in Frankrijk en doceert nu islamistiek aan All Nations Christian College in Londen, een missionair gerichte opleiding.

Moucarry staat erg kritisch tegenover de huidige tendens van christenen in het Midden-Oosten om naar het Westen te emigreren. „We zeggen vaak dat de islam het probleem in het Midden-Oosten vormt, maar het is juist de emigratie van christenen. Die is niet zozeer ontstaan door religieuze en politieke druk, maar vanwege economische redenen. Dat christenen emigreren, komt door gebrek aan geloof.”

Dat christenen in een moslimomgeving bij elkaar gaan wonen, daarvan moet Moucarry niets hebben. Hij keurt het wonen van christenen in aparte wijken af. Hij ziet deze gewoonte typisch als een reactie van een minderheid. „Christenen in het Midden-Oosten wonen in de steden veelal apart en gescheiden van moslims. Zij zijn er daarom ook niet op voorbereid onder moslims te werken.” Wel constateert hij in enkele Noord-Afrikaanse landen een groei van jonge christelijke gemeenten en ziet hij ook mensen met een moslimachtergrond christen worden. Ook bijbelgenootschappen verrichten volgens hem daar goed werk. „In Egypte zijn het afgelopen jaar meer Bijbels verspreid dan elders in de wereld, uitgezonderd misschien in Rusland.”

Tegen stereotypen
Van hardnekkige vooroordelen tegen moslims moet Moucarry niets hebben. Een daarvan is dat de islam met het zwaard verbreid zou zijn. „Het ging de Arabische leiders in de eerste eeuwen om het verwerven van politieke macht, niet om mensen onder dwang tot het christendom te bekeren. In de elfde eeuw waren de meeste inwoners van de Arabische wereld nog christen. Pas de eeuwen daarna heeft de islam de meerderheid gekregen, maar ook dan niet onder dwang.”

Die islamisering is volgens Moucarry bevorderd door uiteenlopende religieuze en politieke factoren. Een religieuze factor was de vervolging van niet-orthodoxe christenen in Syrië en Egypte door het Byzantijnse Rijk. „Deze christenen werden als ketters beschouwd. Christenen verwelkomden de islamitische legers daarom als bevrijders.” Politieke factoren die de islamisering bevorderden, waren onder meer de kruistochten en de kolonialisering.

Hezbollah
Israël wordt belaagd door nogal wat islamitische landen in het Midden-Oosten, maar Moucarry is opvallend kritisch ten opzichte van Israël. Israëls politiek jegens de Palestijnen heeft volgens hem zelfs geleid tot islamisering van het Midden-Oosten en het ontstaan van allerlei fundamentalistische groepen, zoals Hezbollah. „Zo lang Israël deze politiek van verdrukking van de Palestijnen voortzet”, zo luidt het scherpe oordeel van Moucarry, „zal de islamisering blijven. Laten we ons geen illusies maken. De meeste christenen in het Midden-Oosten staan kritisch ten opzichte van Israël. Hun grootste bezwaar is dat Israël juist geen seculiere staat is, zoals men in het Westen vaak denkt. Israël laat alleen mensen toen die uit Joodse ouders geboren zijn.”

„Joden uit de gehele wereld mogen komen, maar Palestijnen die in dat land geboren zijn, wordt dat recht ontnomen”, is Moucarry’s verwijt. „Messiasbelijdende Joden hebben het moeilijk en worden niet volwaardig geaccepteerd, omdat zij door het geloof in Jezus hun Jood-zijn verraden zouden hebben.”

Moucarry vindt dat christelijke leiders in het Midden-Oosten het voorbeeld van de oudtestamentische profeten voor ogen moeten stellen. „Dezen hebben gewaarschuwd tegen onderdrukking in naam van de gerechtigheid. Degenen die nu worden onderdrukt, zijn de Palestijnen.”

Fundamentalisme
Is het fundamentalisme onder moslims wijdverbreid en hebben de aanslagen in de VS laten zien dat de islam radicaliseert? Moucarry wil er niets van weten. „Het fundamentalisme vertegenwoordigt slechts een minderheid onder de moslims en onder de fundamentalisten zijn de terroristen ook een minderheid. Bovendien is het gebruik van geweld niet typerend voor de islam. Het gaat terug tot het Oude Testament. God Zelf heeft in die tijd bevolen tot een heilige oorlog, waarbij de inwoners van Kanaän, inclusief vrouwen en kinderen, uitgeroeid moesten worden. Moslims redeneren nu: Als westerse landen geweld gebruikt hebben in naam van hun beschaving, waarom mogen moslims dan niet geweld gebruiken in naam van Allah?”

Of de terroristen die verantwoordelijk zijn voor de aanslagen in Amerika, moslims zijn? Moucarry: „Het zijn mensen met een moslimachtergrond. Die wil ik hun niet ontzeggen. Maar die vraag moeten we ook aan de kruisvaarders stellen. Zij noemden zich ook christen, maar of zij dat waren? Ik noem hen misleide christenen. Zo zie ik ook deze terroristen als misleide mensen.”

In naam
Volgens Moucarry behoeven christenen niet bang te zijn voor een wereldwijde islamisering. „Het is zelfs zo dat er eigenlijk nergens in de wereld een islamitisch land is waar de islam ook werkelijk gepraktizeerd wordt. De meeste moslims zijn slechts in naam moslim.”

Dat de islam zo populair is, komt volgens hem door de „eenvoud” van deze religie. „De islam is een erg rationele religie, zonder mysteries als de Drie-eenheid, incarnatie en verlossing. Moslims kunnen gemakkelijk begrijpen wat ze geloven. De islam is ook een erg politieke religie. Christenen verwachten het Koninkrijk van God pas in de toekomst, maar moslims in het hier en nu al. De islam is ook erg aardsgericht en pragmatisch. Daardoor vindt ze bij mensen snel aansluiting.”