„Driekwart Nederlanders voor toestaan laatstewilpil”
HILVERSUM - Driekwart van de Nederlanders is voor gecontroleerde verstrekking van een zogenoemde laatstewilpil. Met die pil, ook wel bekend als de pil van Drion, zouden ouderen een eind aan hun leven kunnen maken als ze hun bestaan aanmerken als voltooid.
Dat blijkt uit een onderzoek dat bureau Intomart heeft uitgevoerd voor het NCRV-televisieprogramma Rondom 10. Uit het onderzoek blijkt ook dat 49 procent van de bevolking vindt dat zelfdodingshulp aan ouderen die niet ernstig ziek maar wel levensmoe zijn, niet langer strafbaar moet zijn.Lichamelijke gebreken, eenzaamheid en het besef dat het leven geleefd is, kunnen volgens de ondervraagden redenen zijn voor ouderen om er een eind aan te willen maken. Volgens het onderzoek kan 55 procent van de bevolking zich voorstellen dat de eigen ouders of grootouders om die reden zelfdoding zouden overwegen.
Rondom 10 besteedde zaterdagavond aandacht aan dit onderwerp. De uitzending stond in het teken van de strafvervolging die justitie november vorig jaar instelde tegen voorzitter G. A. P. Schellekens van de Stichting Vrijwillig Leven (SVL). Justitie verhoorde hem, nadat op 24 november in verpleeghuis Eugeria in Almelo een 80-jarige vrouw overleed na het innemen van een gifdrankje. Schellekens was daarbij aanwezig, evenals een aantal kinderen van de vrouw.
Tegen hen loopt sindsdien een vooronderzoek dat zich toespitst op de vraag of zij de vrouw rond haar zelfdoding moreel ondersteunden, of haar via het geven van dwingende instructies aanzetten tot haar dood. Deze vorm van hulp bij zelfdoding is in Nederland verboden.
Toen justitie zich met de zaak ging bemoeien, verklaarde een zoon van de vrouw teleurgesteld te zijn in de SVL. Zo vond hij dat de stichting de kinderen beter op een eventuele strafrechtelijke vervolging had moeten voorbereiden. De manier waarop justitie Schellekens verhoorde, ging de familie echter een stap te ver.
De in het voorjaar van 2002 van kracht geworden euthanasiewet bepaalt onder meer dat euthanasie is toegestaan wanneer arts en patiënten gezamenlijk concluderen dat er sprake is van uitzichtloos en ondraaglijk lijden. In 2002 bepaalde de Hoge Raad echter in het zogenaamde arrest Brongersma dat ”klaar zijn met leven” onvoldoende grond is om over te gaan tot euthanasie, omdat aan zo’n klacht geen eenduidige, medische oorzaak ten grondslag ligt.