Op weg van Kabul naar Amsterdam passeerde Nader Shah de grenzen van Iran, Turkije, Bulgarije, Joegoslavië, Hongarije, Tsjechië, Oostenrijk, Duitsland en Denemarken. Na Nederland volgen nog België, Frankrijk, Groot-Brittannië, en de Verenigde Staten (VS). Om dat laatste reisdoel te bereiken zal Nader Shah het vliegtuig moeten nemen. Hij hoopt in de VS op het hoofdkantoor van de Verenigde Naties VN-secretaris Kofi Annan te ontmoeten.

Voorlopig zal hij het met minder prominente contacten moeten doen. Afghaanse vluchtelingen behoren tot zijn belangrijkste gastheren op zijn tocht. In Amsterdam ontmoet ik hem in ”Telefoon Land” een mobieltjeszaak van de Nederlandse-Afghaanse zakenman A. S. Sarsam -keurige heer in driedelig pak- in de Javastraat in Amsterdam-Zuidoost. „Ik kende hem helemaal niet”, zegt Sarsam, „toen hij hier voor de deur stond dacht ik nog: oh nee, niet weer een asielzoeker! „Nee”, riep hij toen, „ik ben geen asielzoeker, ik ben een fietser.”

Iemand moet toch wel een zwaarwegende missie hebben om zo’n monstertocht te ondernemen. Wat beweegt Nader Shah eigenlijk om hierheen te komen? De tengere Afghaan legt uit dat zijn vaderland 23 jaar lang in oorlog heeft gezeten, en is daardoor totaal geïsoleerd geraakt van de westerse wereld. „Dat isolement is funest voor ons land nu het daar vrede is. Ik probeer westerse landen met deze fietstocht warm te krijgen voor herstel van het contact.

De Afghanen wil hij straks als hij terug is kunnen vertellen hoe de westerse samenleving in elkaar steekt. „Hoe jullie samenwerken, daarvan kunnen wij nog veel leren, want Afghanen weten niet anders dan elkaar in de haren te vliegen. Ook Europa kent enorme verschillen in taal en cultuur, en toch bevechten jullie elkaar niet met wapens.”

Nader Shah fietst weliswaar in zijn eentje van Oost naar West, hij doet het wel met medeweten en steun van prominente Afghanen als president Hamid Karzai en enkele van zijn ministers. Als bewijs frunnikt Nader Shah een geplastificeerde oorkonde uit zijn tas waarop Karzai een persoonlijk ondertekende aanbeveling doet om zijn fietsende landgenoot te ontvangen.

Op zijn tocht hiernaartoe heeft hij de Afghaanse autoriteiten meermalen nodig gehad. Bijvoorbeeld in Turkije waar een vrachtwagen zijn fiets volledig in de kreukels reed en hijzelf in het ziekenhuis belandde. De Afghaanse ambassade gaf hem daarna tijdelijk onderdak en… zorgde voor een nieuwe fiets.

In Afghanistan en Iran sliep hij meermalen onder de blote hemel, meermalen geplaagd door slangen en ander gedierte. In Oostenrijk en Tsjechië zorgde de watersnood van deze zomer voor veel oponthoud.

De weg vinden kostte hem ook de nodige hoofdbrekens, vertelt hij. Met behulp van een eenvoudige kaart van het betreffende land je koers bepalen bleek lastiger dan verwacht. Vele uren heeft hij gedoold alvorens de goede richting te ontdekken en als hij die te pakken had, zat hij soms op de verkeerde weg. In Oostenrijk en Duitsland is hij door de politie van de snelweg geplukt. En als dat allemaal wel goed ging dan waren er altijd nog de vele lekke banden.

Overigens zit Nader Shah niet helemaal zonder bijbedoeling in de mobieltjeszaak van de heer Sarsam. Een ander onderdeel van zijn missie is namelijk Afghaanse vluchtelingen oproepen terug te keren naar hun land, om er mee te helpen het land weer op te bouwen.

„Ik zou er best enkele bedrijven willen vestigen, maar mijn geld is daar nog niet veilig”, reageert Sarsam ongevraagd. Ook de andere Afghanen in zijn winkel zijn nog niet van plan terug te gaan. De orde en vrede is in Afghanistan nog te broos, vinden ze. Wat hen betreft had Nader Shah nog even gewacht met zijn fietstocht, want de tijd om met hem terug te keren is nog niet rijp.

Maandag zet Nader zijn fietstocht voort, richting België en Frankrijk. De Nederlandse Afghanen zullen hem vriendelijk uitzwaaien.