De coach, zelf van Marokkaanse komaf, is vastbesloten de ouders op hun verantwoordelijkheid te wijzen en de jongeren op het rechte pad te trekken. „Iedere ouder wil het goede voor zijn kind. Ik denk dat ze blij zijn dat er eindelijk iemand is die ze de weg gaat wijzen.”Harhour is een van de twintig coaches die uiteindelijk ongeveer 150 jongeren in de leeftijd van 12 tot 23 jaar van acht uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds gaan begeleiden. Het project richt zich op jongens en meisjes die het risico lopen te ontsporen en die al bekend zijn bij de politie en de gemeente.

Ahmed Marcouch, voorzitter van stadsdeel Slotervaart, sprak de begeleiders maandagmorgen toe voordat de eerste acht bij gezinnen langs zouden gaan. „Veel jongeren en kinderen liggen ontzettend met zichzelf in de clinch. Ik verwacht dat jullie aan de ene kant grenzen stellen, ze duidelijk maken dat als er wetten worden overtreden ze te maken krijgen met politie en justitie.” Aan de andere kant wil Marcouch dat de coaches de jongeren helpen bij het benutten van kansen. „Die moet je pakken en zien en dat is makkelijker gezegd dan gedaan.”

De stadsdeelvoorzitter wil bovendien de huiselijkheid terugbrengen. „Ik zie nu bij een project waar studenten met kinderen iets ondernemen, dat ze daarna niet meer naar huis willen. En als de student het kind dan ’s avonds thuisbrengt, vragen de ouders niet eens: Wie bent u en wat doet u met mijn kind?” Marcouch ziet in dat er ook gezinnen zullen zijn die geen hulp willen. „Het komt daarom heel erg aan op jullie professionaliteit en overredingskracht.”

De gezinnen die voor de aanpak in aanmerking komen, staan volgens projectleider Bas van Meggelen in de bestanden van diverse organisaties. Volgens hem heeft twee derde van de kandidaten een Marokkaanse achtergrond. Opvallend is bovendien dat vooral jongens begeleiding krijgen. „Ik heb 17 meisjes en 152 jongens geselecteerd.”

De coaches begeleiden de jongeren op het gebied van school, huiswerk, sport, vrijetijdsbesteding en werk. Ook onderhouden ze intensief contact met politie, justitie, de school, de werkgever en het gezin.

Voor Harhour is zijn afkomst een reden om zich in te zetten voor het project. „Ik neem mijn verantwoordelijkheid. Daar zit mijn passie. Ik ben zelf op 12-jarige leeftijd hier gekomen en was analfabeet. Ik moest helemaal opnieuw beginnen.” Volgens de coach stellen jongeren zich te vaak op als slachtoffer. „Ik hoor vaak van jongeren dat ze zich gediscrimineerd voelen. Dat heb ik nooit gehad.”

Over barrières op het gebied van taal en cultuur, waar ouders vaak mee kampen, is Harhour heel kritisch. „Je bent verantwoordelijk voor je kinderen, want je hebt ze zelf op aarde gezet. Spreek dan voor mijn part de buurvrouw aan en zeg: Ik niet begrijpen, ik niet lezen. Ik neem mijzelf vaak als voorbeeld. Ik zit in een rolstoel en weet als geen ander wat bureaucratie is.”