Parlementvaria
De verkiezingskoorts in de Verenigde Staten bereikte vorige week ook Nederland. De NOS peilde de voorkeuren van Nederlandse politici: Op welke presidentskandidaat zouden zij stemmen?
De zwarte Barack Obama zou de nieuwe leider van de VS worden, als het aan de Nederlandse parlementariërs ligt. Van de 126 volksvertegenwoordigers die de enquête invulden, stemden 63 op hem. „Vernieuwend”, „een frisse vent” luidden de commentaren op de Democraat. De andere Democratische presidentskandidaat, Hillary Clinton, kreeg de steun van 43 Tweede Kamerleden. Zij roemden onder meer haar politieke en bestuurlijke ervaring.De Republikeinse presidentskandidaten scoorden beduidend minder stemmen. John McCain kreeg zestien stemmen. Predikant Mike Huckabee kreeg de stemmen van CDA’er Hessels, ChristenUnieKamerlid Voordewind en SGP’er Van der Staaij. „Met Huckabee voel ik mij gelet op onder andere zijn pro life en pro family standpunt wel verwant”, lichtte Van der Staaij toe op zijn weblog. „Wat dat betreft zou ik in ieder geval niet op de Democraten stemmen. Dat is ook de reden waarom ik mij toch maar heb laten verleiden om mee te doen aan het gezelschapsspel welke kandidaat mijn voorkeur zou hebben. Een beetje christelijk-Republikeins tegengeluid kan geen kwaad.”
ChristenUnieKamerlid Anker kon niet tot een keus komen: „Geen kandidaat christelijk genoeg.”
Het kan verkeren. Oud-premier Lubbers gaat een tijdelijke werkgroep van de vredesbeweging IKV Pax Christi leiden. Hij zal in deze rol advies geven over nucleaire ontwapening.
Een generatie geleden nog kwam Lubbers als premier hard in aanvaring met het IKV. In het najaar van 1985 bood het Komité Kruisraketten Nee van het IKV hem in de Haagse Houtrusthallen een petitie aan tegen het kabinetsplan om kruisraketten in Nederland te plaatsen. Toen Lubbers de betogers vervolgens wilde toespreken, keerden ze hem massaal de rug toe en floten hem uit.
Tsja. Als oud-politici oud worden, stijgen ze vanzelf in aanzien. Als ze maar grijze haren krijgen, worden ze vanzelf een gerespecteerde éminence grise. Misschien is dat wel het geheim van populariteit: grijze haren. Goed nieuws voor premier Balkenende.
Een paar jaar geleden kreeg Balkenende dagelijks heel wat drek over zich heen. Op het Museumplein werd hij uitgejoeld door een menigte demonstranten. Niks deugde aan de man: taalgebruik, bril, kapsel. En nog steeds wil het met zijn populariteit niet zo vlotten.
Maar let op: op een dag wordt Balkenende wakker, kijkt hij in de spiegel, en ontdekt grijze plukjes achter zijn oren. Vanaf dat moment is hij een éminence grise: zijn vroegere vijanden zullen zijn wijze zienswijze delen, en hij zal luidkeels worden bezongen en bejubeld.
Minister Ter Horst van Binnenlandse Zaken ligt al maanden in de clinch met de politiebonden over een nieuwe cao.
Ze biedt agenten de komende twee jaar tot 9,25 procent extra salaris, maar de bonden achten dit loonbod ver onder de maat. Bij politiebond ANPV noemen ze het voorstel zelfs een „een klap in het gezicht” van de politiemens. Tweehonderd euro netto per maand moet erbij. Geen cent minder.
De gemoederen liepen recent zelfs zo hoog op dat een bemiddelaar moest worden aangesteld om de verhoudingen te herstellen en beide partijen weer richting de onderhandelingstafel te bewegen.
Prominent CDA’er Doekle Terpstra mag de klus gaan klaren en hij ging hier vorige week al voortvarend mee aan de slag.
Op het eerste gezicht kunnen de politiebonden met Terpstra in hun handjes knijpen. De Fries was immers zes jaar lang voorzitter van vakorganisatie CNV. Een bondsman als bemiddelaar, wat wil je nog meer?
Maar wellicht hebben de agenten toch ietwat buiten de waard gerekend en doen ze er goed aan de meest recente pennenvrucht van Terpstra er nog eens bij te pakken. De oud-vakbondsvoorzitter schreef in 2004 een autobiografie met de opvallende titel: ”Meer dan geld verdienen” waarin hij stelt dat salaris slechts één vorm is van waardering. Arbeid is „een bestemming”, aldus Terpstra, en daarom meer dan „simpel de kost verdienen.”
Bij Ter Horst klinkt dát uiteraard als muziek in de oren.
De SP maakte vorige week twee blunders. De nieuwe gratis SP-krant NU bestond nog geen uur of de partij maakte bekend dat het volgende nummer onder een andere naam verschijnt. De naam NU blijkt eigendom te zijn van Ilse Media, de eigenaar van de nieuwssite NU.nl.
Het eerste nummer, met een oplage van 1,75 miljoen exemplaren wordt gewoon verspreid. In ruil daarvoor maakt de SP op verzoek van Ilse Media 10.000 euro over aan Amnesty International. De penningmeester van de partij zal wel even met zijn tanden hebben geknarst toen hij dit hoorde.
De tweede blunder was van een heel andere aard. Vooruitlopend op een SP-themadag in de zorg, op 15 maart, heeft de partij een spotje laten maken waarin ze ontmanteling van de zorg aan de kaak stelt. Dat gebeurt door een bejaarde vrouw die achter een rollater loopt, zich uit te laten kleden voor de camera. Het spotje zal ook op televisie worden uitgezonden.
In de politiek is tegen dit weerzinwekkende initiatief stevig geprotesteerd, en niet alleen vanuit christelijke hoek. VVD-Kamerlid Van Miltenburg ontstak in woede toen ze het spotje had gezien. Ze vindt het onbegrijpelijk dat een partij die zich altijd keert tegen „Amerikaanse toestanden” nu haar heil zoekt bij een campagnemethode die in de VS met regelmaat wordt ingezet.
Als een fractie vindt dat de regering tijdens een commissievergadering onvoldoende toezegt, kan ze verzoeken het verslag van het overleg op de plenaire agenda te plaatsen. Dan kan de fractie de bewindspersoon via een motie verzoeken de gewenste richting in te slaan. Deze week staat de Kameragenda vol met deze zogeheten vao’tjes. Ze gaan ondermeer over de brandveiligheid, kinderopvang, Valys, Indonesië, kansspelen en maatschappelijke stages in het voortgezet onderwijs.