C. had in een verklaring aan haar advocaat, Cees Korvinus, aangegeven dat zij niet op de zitting durfde te verschijnen. Volgens de raadsman zijn haar angsten te groot. De rechtbank gaf aan die gevoelens te begrijpen, maar vindt dat de vrouw er vanuit maatschappelijk oogpunt en in het belang van het onderzoek toch bij moet zijn.De officier van justitie kreeg de opdracht ervoor te zorgen dat C. op een nog niet nader bepaalde zitting toch verschijnt. Korvinus zei niet te geloven dat het openbaar ministerie (OM) hierin slaagt. „Ze is zich zeer bewust van haar positie en het feit dat ze is uitgenodigd door de rechtbank en de officier van justitie om verantwoording af te leggen over wat er is gebeurd. Maar ze zal nooit en te nimmer op zitting verschijnen". Bovendien weet niemand waar de vrouw momenteel verblijft. Zij heeft zich uitgeschreven uit het bevolkingsregister.

C. schreef aan haar raadsman dat haar leven op de avond van de aanrijding op 17 januari 2005 in een nachtmerrie is veranderd. Ze zei het gebeurde ten zeerste te betreuren voor het slachtoffer en de familie en hoopt dat de betrokkenen een streep onder de zaak kunnen zetten en in vrede verder kunnen leven. „Ik heb het niet gewild, deze keuze niet gemaakt. Dit heeft buiten mijn schuld plaatsgevonden. Het was een ongeluk", luidt de verklaring.

De vrouw zegt nog altijd te kampen met slapeloze nachten en huilbuien. Ze voelt zich slachtoffer. Over de bewuste avond zegt ze verder nog: „Ik was in shock. Ik hoorde letterlijk het bloed gutsen en suizen in mijn hoofd. Mijn hele lichaam tintelde, het was alsof ik iemand anders was. Mijn hele leven stortte op dat moment in".

C. werd voorafgaand aan de aanrijding door El B. in de Derde Oosterparkstraat beroofd van haar tas. Hij had die uit haar auto gegrist en wilde er vervolgens achterop een scooter met een vriend vandoor gaan. De vrouw reed daarop keihard achteruit achter hen aan reed en raakte hen daarbij. De tasjesdief kwam klem te zitten tussen de auto en een boom en overleed.