We zijn hier door bemiddeling en met financiële steun van de Spaanse Evangelische Zending (SEZ). Deze interkerkelijke zendingsorganisatie werkt al jaren op (onder andere) Cuba. Momenteel vooral in de vorm van het voorzien in theologische literatuur aan predikanten en predikantsopleidingen. Op uitnodiging van de leiding van het kerkgenootschap en van de opleiding heeft de SEZ mij gevraagd aan de opleiding, het seminarie, een cursus medische ethiek te geven aan al de studenten -ruim dertig- van de opleiding.Interessant is dat de openheid daarvoor dus bestaat. De Cubaanse kerken hebben meer mogelijkheden dan velen in Nederland denken. Dat gold ook voor mij, voordat ik het land een klein beetje leerde kennen. Weliswaar hebben de (protestantse, evangelische) kerken nogal eens te kampen met een overmaat aan bureaucratische controles en drempels, maar van ’harde’ vervolging is kennelijk geen sprake. De Heilige Geest werkt ook in Cuba. De Bijbelgetrouwe kerken groeien. Dat doet de behoefte aan theologische vorming ook toenemen.

De cursus die ik geef, duurt twee weken, van dinsdag tot vrijdag. De studenten vertrekken vrijdags na de lunch naar huis voor praktisch werk in hun eigen of in een andere gemeente, en komen ’s maandags weer terug naar het seminarie. Ik mag dus twee maal vier ochtenden vullen met colleges. De middagen wil ik de studenten artikelen en delen uit boeken laten bestuderen, samenvatten en becommentariëren.

Medische ethiek is tot nu toe niet gegeven, zeker niet als afzonderlijk vak. Maar de vragen op dat gebied komen ook hier steeds nadrukkelijker aan de orde. Abortus is hier volledig vrij. En, om iets heel anders te noemen, men is trots op de orgaantransplantaties die hier plaatsvinden. Kunstmatige voortplantingstechnieken komen nog nauwelijks voor, maar kennis daarover komt natuurlijk het land binnen. Hoe het met de terminale zorg is gesteld, weet ik nog niet. De medische zorg is gratis voor de bevolking -misschien dat wij op sommige punten iets meer naar Cuba en iets minder naar de VS moeten kijken- maar het voorzieningenniveau is veelal erg laag. Hoe de arts-patiëntverhouding hier is, hoop ik ook van de studenten te horen. Hoe dan ook, het seminarie wil de toekomstige predikanten enige vorming geven in het omgaan met de vragen op dit gebied in het licht van Gods Woord.

Dat zal in het Spaans moeten dat ik geleerd heb gedurende ons verblijf in Paraguay in de jaren tachtig. Wel inspannend, maar met Gods hulp hoop ik dat te kunnen doen.

Men wil hier de aanwezigheid van een gastdocent zo goed mogelijk benutten. Dat betekent dat men voor het komende weekend een ”verkorte cursus” heeft georganiseerd voor predikanten en artsen van dit kerkgenootschap uit het hele land. Er worden ruim honderd mensen verwacht. In een serie colleges/lezingen wil men ongeveer dezelfde onderwerpen behandeld hebben als in de cursus voor de studenten.

Ik weet dus wat ik de komende dagen te doen heb. Tegelijkertijd realiseer ik me heel goed dat het een slag in de lucht blijft zonder de zegen van de Heere.

De komende dagen hoop ik ú nog een paar indrukken van onze belevenissen te geven.

Dit is de eerste aflevering van de vierdelige serie die prof. dr. H. Jochemsen, directeur van het Prof. dr. G. A. Lindeboom Instituut voor medische ethiek in Ede, gedurende twee weken bijhoudt voor deze krant. Zaterdag deel 2.