Inmiddels is ds. Breman vijfentwintig jaar predikant binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken. Hij diende de gemeenten van Mijdrecht, Doesburg/Doetinchem/Nijmegen en Zwijndrecht.In zijn tienerjaren maakte Jan Breman, opgegroeid in Alphen aan den Rijn, een „radicale bekering” mee. „Ik was twaalf, dertien jaar toen ik besloot God vaarwel te zeggen. Niet dat ik twijfelde, maar ik wilde gewoon mijn eigen weg gaan. Maar God zette mij stil door een paar woorden van mijn moeder, over de wederkomst van Christus: „Het kan allemaal niet zo lang meer duren.” Toen ontdekte ik dat ik zonder Hem verloren zou gaan.”

Hij wilde gaan „werken in het Koninkrijk van God” en volgde in Utrecht de tweejarige vooropleiding klassieke talen. Daarna studeerde hij een jaar theologie, onder andere bij de hoogleraren S. van der Linde en C. Graafland. „Er was daar sprake van een doorleefd, hartelijk spreken over God. De colleges van prof. Graafland leken net preken. Hij legde een nauwe verbinding tussen wetenschap en vroomheid; sprak niet vanuit een gesloten denksysteem, maar met een open hart naar God toe.”

Of hij predikant moest worden, wist hij nog niet. „Wel dat de Heere mij wilde gebruiken in Zijn Koninkrijk. Dat heb ik ook gezegd tegen het curatorium in Apeldoorn, waar ik verder wilde studeren. Dat ze me toelieten, zie ik als de leiding van God.”

Na zijn afstuderen in 1982 ontving kandidaat Breman beroepen uit Vlissingen, Mijdrecht en Broeksterwoude. Het werd Mijdrecht. „Toen wist ik dat ik predikant mocht worden.”

Vrijmoedigheid
Ds. Breman typeert Mijdrecht als een gemeente met „veel geloof, hartelijkheid en verlangen naar groei.” Maar ook met sterke emoties. „Als jonge dominee -ik was 26 jaar- was ik enthousiast, maar af en toe ook onvoorbereid. Soms kijk je terug en denk je: dat had ik anders moeten doen. Ik ben een bewogen en bevlogen persoon, en geduld is dan een kostbare zaak.”

In de zomer van 1985 kwam ds. Breman naar eigen zeggen in een geestelijke crisis terecht. „Ik ontdekte dat het vooral míjn bediening was geweest. Ik had een relatie met Christus, maar toch miste ik wat. Achteraf bleek dat het kennen van het werk en de persoon van de Heilige Geest te zijn. Het is nodig te weten dat je zonden zijn vergeven, maar ook dat je dagelijks in vrijmoedigheid en afhankelijkheid van de Heere God mag leven.”

„Theologisch”, zegt de Zwijndrechtse predikant, „is het waar dat iedere christen de Heilige Geest heeft ontvangen. Het bewust worden van wat de Geest doet is echter nog een andere zaak. In die persoonlijke crisis heb ik iets mogen zien van Gods oneindige mogelijkheden; het leven met Hem heeft een nimmer wijkende horizon.”

In het geestelijk leven kan dat inzicht een doorbraak betekenen, aldus de predikant. „Prof. Velema vergeleek het geestelijk leven eens met een omgekeerde verkeerskegel. Bij de wedergeboorte zit alles er al in, maar vervolgens gaat God Zich ontvouwen. Zo kan het in de beleving Pasen en Pinksteren worden in het hart en leven van een kind van God.”

De Heilige Geest is echter nooit een concurrent van Christus, benadrukt hij. „De Geest verheerlijkt Christus en geeft meer zicht op God. We mogen alles van de levende God verwachten.”

Catechismus
In 1994 nam ds. Breman een beroep aan naar de gemeenten van Doesburg, Doetinchem en Nijmegen, waaraan ook ds. M. C. Mulder verbonden was. Toen die in 1995 naar Goes vertrok, stond ds. Breman er ruim drie jaar alleen voor. „Door de geografische afstand tussen de plaatsen leek het predikantschap soms wel op een bisschopsfunctie. Voor de continuïteit van het gemeenteleven was het niet altijd ideaal. Het duurde jaren voordat ik door de catechismus heen was.”

Pastoraat heeft zijn hart, zegt hij. „Ik mag merken dat de Heere God mij in het pastoraat wil gebruiken. Bijbels pastoraat is niets anders dan mensen bij Jezus brengen en houden. Dat kan naast bemoediging ook correctie betekenen.”

Volgens ds. Breman is een predikant behalve pastor ook evangelist. In Doetinchem stond hij de laatste jaren wekelijks op de markt om het Evangelie bekend te maken. „Zonder Christus gaan mensen verloren. Ik heb daar hartzeer over; ik gun ze dat niet. Daarom wil ik overal Christus bekendmaken.”

Bedankje
Sinds november vorig jaar staat hij in Zwijndrecht. In 2004 ontving ds. Breman al een beroep van deze gemeente, maar toen had hij geen vrijmoedigheid dat aan te nemen. „Toch liet het beroep me niet los.”

In maart 2006 kwamen de kerkenraad van Zwijndrecht en ds. Breman opnieuw met elkaar in contact. „De kerkenraad had de avond daarvoor net het achtste bedankje gekregen. Voor ons was dat een bevestiging dat God aan het werk was.”

De Zwijndrechtse gemeente telt 330 leden, verdeeld over zo’n 150 adressen. Ds. Breman is bezig alle gemeenteleden een bezoek te brengen. Zijn eerste indruk? „Zwijndrecht lijkt wel wat op Mijdrecht. Het is bijzonder om te zien dat veel mensen een levende relatie met de Heere Jezus mogen hebben. De verwondering dat de levende God werkt, breekt verder door in de gemeente. Dan zie je iets van de genade van de levende God.”

Levensloop
- Geboren op 27 juni 1956 te Alphen aan den Rijn.
- Predikant in Mijdrecht 1983.
- Predikant in Doesburg/Doetinchem/Nijmegen 1994.
- Predikant in Zwijndrecht 2007.