Zo heeft de huidige coalitie geen afspraak gemaakt over een landelijk verbod op het gebruik van sofdrugs in de publieke ruimte. Dat gaf ChristenUniefractieleider Slob de vrijheid om donderdagavond, op een bijeenkomst van zijn partij, zo’n verbod met kracht te bepleiten.Slob vervolgt daarmee een initiatief van zijn partij van enkele jaren geleden. Toen nam de Kamer een motie van ChristenUnie en VVD aan om tot zo’n verbod te komen. Aan die motie is tot nog toe geen uitvoering gegeven. Graag actie door dit kabinet, aldus het pleidooi van Slob.

Voor zijn voorstel is veel te zeggen. Het gebruik ervan mag dan minder schadelijk zijn dan dat van harddrugs of alcohol, cannabis is wel degelijk schadelijk voor de gezondheid. Bij het roken van wiet komt vier keer meer teer de longen binnen dan bij gewone sigaretten, er is een gevaar van verslaving en softdrugs zorgen in het algemeen gesproken voor passieve mensen die nauwelijks in de benen te krijgen zijn voor normale arbeid of schoolgang.

Gelukkig wordt dat de laatste jaren breder ingezien dan voorheen. Na de vrijheid-blijheid van de jaren zestig en zeventig beseffen nu grote delen van de politiek dat het gebruik van drugs, of het nu heroïne, cocaïne of hasj betreft, niet aangemoedigd, zelfs niet neutraal bejegend, maar nadrukkelijk ontmoedigd moet worden.

Zo is dit kabinet begonnen om coffeeshops die zich te dicht bij scholen bevinden te verbieden. Een prima initiatief, dat uitstekend past in het bredere normen-en-waardenoffensief dat Balkenende vijf jaar geleden al inzette. Een verbod op blowen in het openbaar zou er een goed vervolg op kunnen zijn.

Dat de handhaving van zo’n verbod nog niet zo gemakkelijk is, is geen doorslaggevend argument tegen zo’n verbod. Waar het in de eerste plaats om gaat is dat de samenleving bij monde van de overheid het signaal afgeeft dat bepaalde zaken niet normaal zijn.

Aan dergelijke signalen heeft het ons de achterliggende decennia vaak ontbroken. Bevangen door een al te grote toegeeflijkheid richting jongerencultuur stonden we het als samenleving bijvoorbeeld toe dat het gebruik van vuurwerk rond oud en nieuw elk jaar intensiever, massaler, zwaarder en langduriger werd. Tot we er eindelijk achter lijken te komen dat het niet normaal is dat de jeugd in bepaalde wijken dagenlang voor een complete oorlogssfeer zorgt en talloze vernielingen aan verkeersborden en kinderspeelplaatsen aanricht. En we bijgevolg steeds sterkere pleidooien houden voor een totaalverbod op consumentenvuurwerk.

Het valt daarom te hopen dat aan het voorstel van Slob uitvoering wordt gegeven. Liefst via regelgeving door het kabinet. Desnoods door een initiatief vanuit de Kamer.