Ieder die daarover nadenkt, moet toegeven dat het bepaald geen sinecure is om die missie in praktische zin uit te voeren. Hoe bereik je de ongelovige, onkundige en vooral ongeïnteresseerde burger die geen boodschap heeft aan God, Bijbel, kerk en geloof?In de praktijk lukt het maar heel beperkt mensen te winnen. Recent zei EO-coryfee Andries Knevel in het Nederlands Dagblad dat de missionaire activiteiten van zijn omroep weinig bekeerlingen heeft opgeleverd. Christelijke mediabedrijven past daarom bescheidenheid. Dat neemt echter niet weg dat hun roeping blijft. Ze hebben de boodschap die hen is toebetrouwd uit te dragen.

In een poging om jongeren die zich laten meeslepen met de heersende seksuele moraal tot nadenken te brengen, zendt de EO de serie ”40 dagen zonder seks” uit. De serie heeft in binnen- en buitenland veel aandacht getrokken omdat de meest christelijke omroep van Nederland, die omgeven is met het imago van „christelijke preutsheid”, nu ook „in seks lijkt te gaan doen.” Zonder terughoudendheid komt het wilde seksleven van jongeren aan de orde; alleen vloeken en bloot zijn verboden.

Met het programma ”40 dagen zonder seks” wil de EO op subtiele wijze de jeugd tot bezinning brengen: geen beroep op Bijbelteksten; geen waarschuwend vingertje, maar vooral coaching. „Zou je de omgang met meisjes ook niet eens op een andere manier bekijken; zoek genegenheid in plaats van genot.”

Op zichzelf is die raad goed. Veel jongeren in onze samenleving kunnen zich beter voorstellen wat het betekent om de liefde te bedrijven dan om lief te hebben. Het is beslist te waarderen dat de EO hun probeert duidelijk te maken dat liefde veel meer is dan seksualiteit.

Toch roept de manier waarop de omroep dat doet vragen op; veel vragen. Dat jongeren met een wild seksleven op een aansprekende manier benaderd moeten worden, zal duidelijk zijn. Maar daarbij zijn er grenzen, en die worden in dit programma wel heel ruim getrokken. Daarbij gaat het niet alleen om hetgeen de betrokken jongeren in de uitzending allemaal kunnen zeggen, maar ook om de vragen en opmerkingen die de presentator meegeeft. De geïnterviewden spreken zonder gêne over hun uitgaansleven. Dat is soms choquerend. Hoe goed bedoeld ook, moet hier toch de kanttekening worden gemaakt dat niet alles betamelijk is. Schuttingtaal en platvloers taalgebruik kunnen gewoon niet.

En de presentator is wel mager in zijn adviezen. Heeft hij uiteindelijk niet meer mee te geven dan een advies om op zoek te gaan naar een trouwmaatje in plaats van naar een aantrekkelijke meid, dan is dat karig. De EO heeft een missie, en die omvat meer dan het nastreven van aanvaardbaar gedrag. Daarom is de naam Evangelische Omroep, en niet Fatsoenlijke Omroep. Dat verschil van een horizontaal streepje in de beginletter van de naam maakt veel uit. Dat blijkt niet uit dit programma.