Hermans wordt door velen gezien als de grondlegger van de brandwondenzorg in Nederland. In 1971 richtte Hermans samen met A. Huffstadt de Nederlandse Brandwonden Stichting op met het idee de brandwondenzorg in Nederland op een hoger peil te krijgen.Een belangrijk streven van Hermans was gespecialiseerde brandwondencentra in Nederland op te richten. Mede door zijn wetenschappelijk onderzoek en expertise werd het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk, waar hij werkzaam was, een verwijzingskliniek voor mensen met brandwonden uit heel Nederland.

Na een intensieve lobby bij het ministerie van Volksgezondheid, werden in de jaren zeventig drie brandwondencentra opgericht. De eerste in Beverwijk (1974) en daarna volgden de brandwondencentra in Groningen (1981) en Rotterdam (1988). In 1976 was hij de initiator van de oprichting van de Huidbank.

Tot op hoge leeftijd is Hermans als adviseur betrokken gebleven bij de Brandwonden Stichting en de Huidbank. De laatste jaren volgde hij, mede gezien zijn leeftijd, de ontwikkelingen in de brandwondenzorg wat meer op afstand.