Het is bijna vier uur in de middag. Op de savanne in de Amersfoortse dierentuin is het onrustig. Op het omheinde stuk grond dat de Afrikaanse savanne moet voorstellen, rent een jonge giraffe achter een zebra aan. Het zwart-wit gestreepte beest weet de lange poten van de giraffe behendig te ontwijken. De langpoot geeft de jacht op. Maar de zebra is het spelletje nog niet zat. Duidelijk daagt hij giraffe Tebogo uit door met zijn achterpoten in diens richting te slaan. De netgiraffe negeert zijn plaaggeest. „Leuk hè, dat speelse gedrag”, zegt Hoedemaker glimlachend.Om vier uur is het voor alle dieren tijd om naar binnen te gaan. De zeven giraffes van de Amersfoortse dierentuin weten dat. Ze gaan al netjes in de rij staan voor het hek waarachter het binnenverblijf staat. Mutombo voorop. De 9-jarige Rothschildgiraffe is de leider van de groep, die alleen uit mannetjes bestaat.

Het is de taak van verzorgster Esther de Winter om samen met een collega en een stagiaire de giraffes naar binnen te loodsen. Haar collega gaat de savanne op om de beesten met zachte drang naar binnen te brengen. Esther stuurt ondertussen twee bezoekers weg die bij de deur van het binnenverblijf naar de giraffes staan te kijken. „Giraffes zijn nogal schrikachtig. Als zij naar binnen willen en ze zien plotseling onbekenden staan, kunnen ze in paniek omkeren en de savanne oprennen. Mijn collega loopt dan het gevaar dat hij onder de voet wordt gelopen.”

Eenmaal binnen zijn de giraffes juist nieuwsgierig naar de onbekende bezoeker. In het 7 meter hoge verblijf is halverwege een plateau gemaakt van waaraf de dieren worden gevoerd. De Winter hangt emmers met biks, wortelen en uien aan het stalen hek. De zes jongere giraffes vallen er direct op aan, maar Matombo neemt liever een wilgentak, waar hij de jonge scheuten en bast van afknaagt. Daarnaast krijgen de dieren ook luzernehooi en frambozenblaadjes.

De bovenste 2 meter van de zijkant van het verblijf bestaat uit glas. Bezoekers van de dierentuin kunnen zo vanaf de hoge brug naar binnen kijken. Andersom kunnen de giraffes door de glaswand de lucht zien. Normaal gesproken is dat geen probleem, maar tijdens de nacht van de jaarwisseling zien de beesten grote vuurfonteinen van het siervuurwerk dat in Amersfoort wordt afgestoken. In combinatie met de knallen raken de giraffes snel in paniek, weet Hoedemaker.

En hij kan het weten, want hij werkt al 47 jaar als dierverzorger in het park. Hij woont zelfs in de dierentuin. Rond de jaarwisseling is hij altijd bij de dieren te vinden. „Eigenlijk kunnen alle beesten goed tegen de knallen, behalve de giraffes. Zij worden onrustig en zouden zichzelf kunnen verwonden in hun hok.”

Het probleem is in Amersfoort erger dan in andere dierentuinen, omdat het dierenpark alleen jonge, mannelijke giraffes in huis heeft. Hoedemaker: „Als een hengst in een Europese dierentuin anderhalf à twee jaar oud is, wordt hij uit de groep gestoten. Wij nemen hem dan op, tot er ergens anders in Europa weer plek is. Door de vele wisselingen is er altijd wel een beetje spanning in de groep. De giraffes reageren veel sterker op vreemde dingen, zoals het vuurwerk.”

Vijf jaar geleden kwam iemand op het idee de radio aan te zetten, zodat het geknal van het vuurwerk overstemd werd. Om de giraffes daar aan te laten wennen, staat de muziek al vanaf de kerstdagen aan. Elke dag gaat het volume een beetje omhoog. Zodra De Winter en haar collega’s dan ook klaar zijn met voeren, zetten zij de stereotoren aan het werk. Eén box staat ernaast, de andere hangt hoog in het giraffeverblijf. „Kunnen we allemaal optimaal genieten.”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Vandaag de laatste aflevering.