Volgens oud-zendingspredikant ds. P. Koeman, die een van de twee lezingen hield voor de theologiestudenten uit de kring van de Gereformeerde Bond, zijn evangelicale invloeden niet zonder meer slecht. „Kernpunten van het gereformeerd belijden zijn het gezag van de Schrift, de soevereiniteit van God, de rechtvaardiging en heiliging.”„Maar wordt de Bond dan niet te bont?” wil een van de studenten weten. Van verwijdering tussen Bondsgemeenten door toenemende accentverschillen is volgens ds. Koeman geen sprake, want „als er recht gedaan wordt aan de kernpunten, zijn evangelicale invloeden goed mogelijk.”

De studiedag wordt elk jaar georganiseerd om contacten te onderhouden van het hoofdbestuur van de Bond met zijn theologiestudenten. In twee lezingen gingen ds. Koeman uit Barneveld en ds. Messemaker uit Monster in op de vraag wat de verhouding is tussen gereformeerde en evangelicale theologie.

De evangelicale beweging heeft protestantse papieren, volgens ds. Koeman. „De puriteinen en de Nadere Reformatie zijn een voedingsbodem voor opwekkingsbewegingen en evangelicale invloeden.”

„Bij latere puriteinen en in de Nadere Reformatie staat de individualistische ervaringstheologie centraal”, vervolgt hij. „Vroomheid krijgt een steeds meer wettisch karakter. Men richt zich steeds meer op de heiliging in ons, dan van Christus vóór ons.” De evangelicale beweging gaat daarop door. Ds. Koeman: „Protest tegen de gevestigde kerken en nadruk op subjectieve geloofsbeleving maken de evangelicale theologie eenzijdig.”

De balans slaat niet door naar een afwijzing van de evangelicale theologie. „Evangelicalen en gereformeerden hebben beiden de Bijbel als gezaghebbend Woord van God en benadrukken een persoonlijke relatie met Christus,” zegt ds. Koeman. „Ook kunnen we leren van het sterk missionaire karakter van evangelicalen.”

Ds. Messemaker is kritischer over de evangelicale theologie. Na het historisch overzicht van ds. Koeman houdt hij de predikanten in spe voor hoe ze moeten omgaan met evangelicale invloeden in de kerkelijke praktijk van alledag. Daarbij steekt hij de hand in eigen boezem. „Is het niet zo dat we een diepe begeestering nodig hebben? Gaat het er bij ons echt tam aan toe, zoals evangelicalen ons verwijten?”

Oplossingen voor ”opleuking” van de diensten ziet ds. Messemaker niet bij de evangelicalen. Getuigenissen, een bekend fenomeen in evangelicale gemeenten, passen niet in de kerkdienst, vindt hij. „In de kerkdienst gaat het om Woordverkondiging. Maar getuigenissen stellen de mens centraal. In een getuigenis richt men zich op de persoonlijke geloofsbeslissing in plaats van „hoor, wat God mij deed ondervinden.””

Na een getuigenis van een studente uit de zaal verduidelijkt ds. Messemaker dat getuigenissen niet per definitie fout zijn. „In de kleine kring van bijvoorbeeld belijdeniscatechese zijn getuigenissen goed mogelijk, maar in de dienst op zondag past het niet.”

Begeestering vindt ds. Messemaker in de woorden van de tweede voorzitter van de Bond, ds. R. H. Kieskamp: „De Woordverkondiging moet een betoning van Geest en kracht zijn.” „Dan gaat het Evangelie tintelen en straalt het uit over de gemeente”, zegt ds. Messemaker.

De dialoog met de evangelicale theologie is nog niet gesloten, want vanuit de zaal blijven vragen komen over de plaats van een persoonlijk getuigenis in kerkdiensten. Emeritushoogleraar dr. W. Verboom zegt dat in de kerkdienst „God naar ons toe komt, en wij antwoord geven. Dit laatste gebeurt traditioneel door een lied, gebed en collecte.” En nuancerend: „Maar waarom geen getuigenis? Als het gedoseerd plaatsvindt, en geredigeerd wordt door de kerkenraad kan het heel goed zijn als iemand bij een belijdenisdienst getuigenis geeft van Gods daden in zijn leven.”