Het licht van fakkels verdrijft de duisternis bij de abortuskliniek in Arnhem. Voeten stampen om de kou te verdrijven. Stichting Schreeuw om Leven hield dinsdagavond een stille nachtwake, als protest tegen de Abortuswet die 27 jaar geleden in de Tweede Kamer werd aangenomen.Op de stoep staan aanplakborden met teksten als ”Ieder mens is het waard om te leven” en ”Een ongeboren kind is ook een mens”. Een groep tieners staat ernaast te zingen. Het lied ”Daar is uit ’s werelds duistere wolken een Licht der lichten opgegaan” klinkt ijl in de donkere, koude avonduren.

De ongeveer twintig vrijwilligers van Schreeuw om Leven zijn dik ingepakt tegen de kou. Een aantal houdt een fakkel vast. Tot middernacht houden ze voor de abortuskliniek, die is gesloten, een nachtwake uit protest tegen abortus. „Eigenlijk is het een soort dodenherdenking”, verklaart vrijwilliger Anja Oosterwijk. „Hoewel elke dag een zwarte dag is, als ik denk aan de 500 abortussen die per week worden gepleegd.”

Ineens loopt het uit de hand. Een groep van vijftien tegendemonstranten met „donkere kleding, kale koppen en kistjes” verschijnt op het toneel en doet vervelend, vertelt Marijn van der Linden. Borden van Schreeuw om Leven worden vernield en folders op de grond gesmeten. „De tegendemonstranten slepen een oudere man van ons met zich mee.”

De politie is snel ter plaatse en slaat met gummiknuppels. De demonstranten zetten het op een lopen. De politie slaagt erin drie demonstranten in te rekenen. Ze worden gearresteerd op verdenking van openlijke geweldpleging. Waarschijnlijk zijn ze woensdag voorgeleid.

De politie adviseert de vrijwilligers van Schreeuw om Leven hun nachtwake te beëindigen. Elders in de stad zou zich nog een grotere groep demonstranten gereedmaken. „De politie kon onze veiligheid niet garanderen”, vertelt organisator Anja Oosterwijk. Na een moeilijke afweging besluiten de prolifevertegenwoordigers hun nachtwake te beëindigen. „We willen geen geweld, dus hebben we uiteindelijk besloten te vertrekken.” Gemakkelijk was de keus niet. „Het voelt toch een beetje als een nederlaag.”

Schreeuw om Leven organiseert al twaalf jaar bijeenkomsten voor de abortuskliniek in Arnhem. Negen jaar lang is het zonder problemen verlopen. „De laatste drie jaar ontstaan moeilijkheden. Maar zo ernstig als dinsdagavond is het nog nooit geweest”, vertelt Oosterwijk. „De tegendemonstranten verharden zich, voelen zich aangevallen in hun keuzevrijheid voor abortus.”

Arnhem is niet de enige plek waar vrijwilligers samenkomen. In het hele land waren dinsdagavond bij twaalf abortusklinieken mensen bijeen om te bidden, te zingen en elkaar te bemoedigen. Oosterwijk: „Er zijn nog zo veel medeburgers die abortus als normaal beschouwen. Maar het is zonde tegen God. Ik las vandaag nog in Deuteronomium dat vruchtbaarheid een zegen van God is voor degenen die Zijn geboden houden. Dat bevestigde me eens temeer in mijn opvatting.”

Zich laten afschrikken door heftige tegenreacties doet Oosterwijk niet. „We zien gelukkig ook vruchten op ons werk. Via de stichting heb ik contact met een vrouw die twijfelde over abortus. Ze is nog steeds zwanger, ondanks alle moeilijke omstandigheden.” „Soms zijn we moedeloos, maar we gaan door”, valt haar man bij. „Ons werk is een goede strijd. Als je voor het leven kiest, is dat voor jezelf en anderen tot zegen.”