Zo worden de wijzen uit het oosten afgebeeld met een navigatiesysteem dat hen de weg moet wijzen naar de geboren Koning der Joden. Een van de herders blijft, in een andere spotprent, liever met zijn computerspel bezig dan op weg te gaan naar de stal. En als triest dieptepunt is er een afbeelding van het Kind Jezus dat in de kribbe luistert naar muziek uit een mp3-speler.Gisteren meldde deze krant dat medewerkers van het paleis van justitie in Brussel uiteindelijk toch toestemming hebben gekregen om kerstversieringen op te hangen op hun werkplek. Eerder hadden ze van hun meerderen juist opdracht gekregen die weg te halen. Moslims die een bezoek aan het gerechtsgebouw zouden brengen, mochten immers niet voor het hoofd gestoten worden door de aanwezigheid van deze ’christelijke’ symbolen.

Hoe heidens de oorsprong van sommige kerstsymbolen ook mag zijn, toch is er in de loop der jaren aan al die uitingen blijkbaar iets christelijks blijven hangen. En steeds vaker vragen winkelketens zich af of je daarmee aanhangers van een andere religie niet onnodig van je vervreemdt.

Respectloos omgaan met andersdenkenden is altijd verkeerd. Dat geldt voor onze houding als christenen tegenover moslims, maar ook voor hoe we als protestanten omgaan met rooms-katholieken. Wie respect vraagt, moet vóór alles respect tonen. En respect tonen is iets anders dan instemming betuigen.

Maar juist als het gaat over dat respect begint het in onze maatschappij steeds meer te wringen. Het lijkt erop dat er meer en meer met twee maten wordt gemeten als het gaat om de bejegening van moslims en christenen.

Nee, natuurlijk bedoelt Dixons met de cartoons in de reclamefolder niet te kwetsen. Dat zou er nog bij moeten komen. Maar als er in Brussel al twijfel is over het ophangen van kerstversieringen omdat die mogelijk de gevoelens van moslims zouden kunnen kwetsen, waarom gaat er dan bij Dixons geen lampje branden wanneer in een reclamefolder geparodieerd wordt op het kerstevangelie?

Met Kerst gedenken we de komst van Jezus Christus naar deze aarde. Hij ging de weg van de diepste vernedering. Hoezeer een christen soms ook een gevoel van onrecht bekruipt als hij ziet hoe willekeurig er wel of geen respect getoond wordt voor de religieuze overtuiging van mensen, toch mag dat niet rancuneus maken. Gekwetstheid mag leiden tot protest. Als het maar wel waardig is. Maar gevoelens van beledigd zijn mogen nimmer leiden tot verbittering. De echte kerstgestalte is er niet een van vechten, maar van knielen. En: anderen opwekken mee te gaan naar de kribbe.