Dat concludeert het Wetenschappelijk Platform Zeehonden Waddenzee in een rapport dat vrijdag is overhandigd aan minister Veerman (LNV).

De opvangcentra doen op zich goed werk, concludeert het platform. De centra doen onderzoek, vergroten de populatie en geven voorlichting. Daarnaast vergroten opvangcentra ook het gevaar van ziekteverspreiding en ze verstoren de wildheid van de populatie. Verder kan opvang leiden tot een te grote zeehondenbevolking in een gebied.

De opvang van zeehonden is niet strikt noodzakelijk, meent het platform. Maar omdat er wel draagvlak voor is, is afschaffen geen optie. Om de schadelijke effecten van de opvang tot een minimum terug te brengen, moet er een duidelijke omschrijving komen van wat de vrijwilligers wel en niet mogen. De opvangcentra zouden geen dieren van buiten het Waddengebied meer mogen opvangen, en al helemaal geen dieren die in dit gebied niet thuishoren, de zogeheten exoten, omdat deze ziektes kunnen meebrengen. Het platform vindt dat de minister dit moet verbieden.

Ook zou er een bovengrens moeten komen aan het aantal dieren dat wordt opgevangen. Over de hoogte van dat plafond, kon het platform, waarin ook de opvangcentra van Pieterburen en Texel zitting hebben, het niet eens worden.

Nederland is het enige Waddenland waar zeehonden structureel worden opgevangen. In Denemarken krijgen zieke dieren een spuitje. In Duitsland verschilt de aanpak per deelstaat maar is de opvang beperkt.

Al in 1994 besloten de natuurministers van de Waddenlanden tot een minimale opvang van zieke zeehonden. Nadien is de opvang in Duitsland en Denemarken aanzienlijk teruggebracht, maar niet in Nederland. Uitgangspunt voor het Nederlandse beleid is een beperkte opvang, zo zei Veerman.

In het rapport is de recente virusuitbraak niet meegenomen. Verwacht wordt dat het zeehondenvirus het aantal dieren in de Nederlandse wateren zal halveren, van 5000 naar 2500. Inmiddels zijn er aan de Nederlandse kust meer dan 1700 zeehonden aangespoeld, in heel Noordwest-Europa een kleine 16.000.

Directeur Leny ’t Hart van de zeehondencrèche in Pieterburen is zeer verontwaardigd over de conclusies van het vrijdag gepresenteerde rapport. „Het is bijzonder schrijnend dat dit rapport nu nog gepresenteerd wordt, op een moment dat de zeehondenziekte in volle gang is. Afgezien daarvan klopt er helemaal niets van de conclusies. Je kunt het beste een zwart lintje om dat rapport binden en het vervolgens met een mooie boog in de Waddenzee gooien”, aldus de directeur van de crèche.

’t Hart heeft vooral kritiek op de inschatting van de onderzoekers dat het goed gaat met de zeehonden. De recente uitbraak van het zeehondenvirus bewijst het ongelijk van de onderzoekers, vindt ze. Een onderzoek naar giftige stoffen in de Waddenzee moet uitsluitsel geven, want „de dieren worden echt niet zomaar ziek.”

Als zo’n onderzoek nu niet wordt gehouden, en er breekt over twaalf jaar opnieuw een ziekte uit, dan hebben we geen zeehonden meer over, vreest ’t Hart. „We hebben daar al jaren voor gewaarschuwd en zullen dat blijven doen. Maar er wordt niet geluisterd. Wat ons betreft is er sprake van dood door schuld.”