De Zaligmaker heeft deze zaligspreking in de tweede orde geplaatst. Wat kan het recht gevoel van armoede van de Geest immers anders baren dan treurigheid? Weg dan zij die alle treurigheid in een christen afkeuren. Wat doen zij anders dan de Geest der genade tegenspreken, want de ware droefheid is een vrucht van de Geest der genade.Niet dat wij willen leren dat het leven van een christen hier op aarde altijd droevig moet zijn, zoals de natuurlijke mensen Gods kinderen daarvoor aanzien. Nee, dat is het doel van de Heere Jezus in deze zaligspreking niet. Niemand heeft meer stof van blijdschap dan een waar christen. David zegt in Psalm 97: „Gij rechtvaardigen, verblijdt u in de Heere…” Met deze zaligspreking toont Jezus echter de rechte Messias te zijn. Dat was immers het grote doel van Zijn komst in de wereld: treurigen te troosten.

Maar, is het niet met hete tranen te beschreien dat deze heilige kunst van treuren in ons christendom zo weinig wordt gevonden? Waar zijn de zalige treurigen over de armoede van de geest, over de naaktheid en de ledigheid van de ziel, die van de natuur van Gods genade is onbloot en onder de toorn van God ligt? Wat verspillen veel mensen hun tijd aan treuren over andere dingen dan over hun zonden. Daar wordt door de meeste mensen geen traan over gestort.

J. Barueth, predikant te Dordrecht (De predikende en wonder- doende Christus, 1752)