Welgeteld vijf velletjes op een rapport van in totaal 140 pagina’s. Niet meer maakten de gezamenlijke Amerikaanse inlichtingendiensten een week geleden publiek bekend over hun inschatting van Irans nucleaire intenties en capaciteiten. Toch was dat ruim voldoende voor een internationale mediastorm.De Amerikaanse veiligheidsdiensten geven daarmee een volstrekt verkeerd signaal af. Experts aan beide zijden van de Atlantische Oceaan hebben in reactie op het vrijgegeven minidocument terecht de vinger gelegd op de zere plek: de huidige Iraanse uraniumverrijking (plusminus 3000 gascentrifuges in Natanz) heeft slechts zin voor kernbewapening. Niet voor niets eist de VN-Veiligheidsraad van Teheran deze dubieuze civiele nucleaire activiteiten te beëindigen. Tot op heden tevergeefs. Kortom, wat heet hier stopzetting van Irans kernwapenprogramma?

De atomaire aspiraties van president Ahmadinejad kunnen trouwens sowieso op Israëlische alertheid rekenen. De diabolische dreigementen van het Perzische staatshoofd aan het adres van de Joodse staat spreken hier voor zich. In de officiële Israëlische visie (minister van defensie Ehud Barak) continueert Iran wel degelijk zijn kernwapenprogramma en zal derhalve binnen een paar jaar over nucleaire slagkracht kunnen beschikken.

Vergelijk dat eens met de sussende beweringen van de opstellers van de ”National Intelligence Estimate”, die het Iraanse overschrijden van de atoomdrempel vooruitschuiven naar de periode 2010-2015. Israëlische insiders daarentegen zien het jaar 2008 als het kritieke jaar waarin de Islamitische Republiek nog gestopt kan worden in zijn atomaire ambities.

Virtuele atoommacht
Hoe listig de ayatollahs hierbij opereren, analyseert de Duitse defensiespecialist Hans Rühle. Iran mag dan de productie van hoogwaardig uranium hebben stilgelegd, zo argumenteert hij, maar met het grootscheeps verrijken van uranium 235 van 0,7 naar 4 procent legt het de basis om naar believen binnen een halfjaar tot een reële kernmacht uit te groeien. Want de sprong van 4 procent naar een wapenpercentage van rond de 90 duurt in het verrijkingsproces aanzienlijk korter dan de eerste verrijkingsfase.

Volgens Rühle is de Iraanse atoomstrategie een kopie van de Japanse variant van een ’virtuele atoommacht’. Dat houdt in dat Teheran alle voorwaarden schept voor de bouw van kernwapens, zonder daar vooralsnog toe over te gaan. Zo kan het land mooi de schijn ophouden binnen het Non/proliferatieverdrag (NPV) te blijven. In het civiele programma van de Iraniërs heeft Rühle echter totaal geen vertrouwen. Derhalve beveelt hij een strak sanctiebeleid aan tegen het Iraanse regime.

Daarmee zijn wij gelijk bij het bezwaar van het volstrekt verkeerde tijdstip waarop de Amerikaanse inlichtingendiensten zich presenteerden. Terwijl de eigen regering Russen en Chinezen eindelijk lijkt te winnen voor een derde, straffere sanctieresolutie contra Iran, dwarrelt daar ’s lands veiligheidsestablishment doorheen met een warrig, veelal tegenstrijdig exposé. Tel uit je winst!

Zeker, in Europa staat vooral president Sarkozy pal achter president Bush: Verhoog de druk op Teheran. Schadelijk genoeg kan hij daarbij niet verwijzen naar het speurwerk van maar liefst zestien Amerikaanse inlichtingendiensten. En dat terwijl deze -hoe bizar- „de stopzetting” van het Iraanse wapenprogramma in 2003 „primair” toeschrijven aan internationale druk.

De auteur is lid van het Europees Parlement voor de ChristenUnie-SGP.