De twee vrouwen zitten in een langgerekte kamer met kale, witte wanden. Ze zijn in het zwart gekleed om te laten zien dat ze rouwen. Pauline Ayyad (30) is de weduwe van Rami Ayyad, de manager van de christelijke boekwinkel van het Palestijns Bijbelgenootschap in Gaza. Hij werd op 6 oktober door militante moslims met messteken en kogels om het leven gebracht. Rana Khader-Ibrahim-Ayyad (26) is de zus van het slachtoffer.In totaal zijn zeven evangelisch-christelijke gezinnen, alle betrokken bij het werk van het Palestijns Bijbelgenootschap, naar Beit Sahour ten zuiden van Jeruzalem gevlucht. De meeste wonen nu in hetzelfde flatgebouw. Pauline, die computerspecialist is, werkt ook voor het Bijbelgenootschap. Ze is moeder van twee kinderen, George en Wesam, en is in verwachting van een dochter. Zij zal haar Sama noemen. „Dat betekent: hemel.”

Moord
In de Gazastrook wonen ongeveer 3000 christenen, waaronder nog geen 200 evangelicalen. Hamas nam in juni bij een gewelddadige coup de macht over van Fatah. Rana: „Er wordt veel druk op christenen uitgeoefend om zich tot de islam te bekeren. Jongens en meisjes verlaten hun ouders en twee, drie dagen later trouwen ze met een moslim.”

De twee vrouwen weten van ten minste tien christenen dat ze moslim werden. Functionarissen van Fatah hebben gezegd dat de vrouwelijke decaan van de faculteit voor wetenschap en technologie van de Palestina Universiteit, de christin Sana Al-Sayegh, ook werd gedwongen tot de islam over te gaan.

Rami Ayyad, een evangelische christen uit een Grieks-orthodoxe familie, werd twee maanden voor zijn dood door een sjeik opgeroepen moslim te worden. Toen hij zei dat hij zijn christelijke geloof trouw zou blijven, vertelde de sjeik hem dat hij een manier wist om hem te bekeren.

Pauline: „Als iemand Rami vroeg over zijn geloof, dan gaf hij antwoord. Maar hij nam zelf niet het initiatief om over Jezus te spreken. Zijn werk in het genootschap was slechts administratief van aard. Niets meer dan dat.”

Onbekenden ontvoerden hem op 6 oktober nadat hij de boekhandel in Gaza had gesloten. De volgende dag werd zijn lijk teruggevonden. Op de vraag wie achter de moord zat, zucht Rana diep. „Niemand weet het met zekerheid te zeggen. Rami werd gedood om zijn geloof. Hij had geen geld bij zich. Er was dus geen sprake van een beroving.”

Kruisvaarders
Het Israëlische dagblad The Jerusalem Post meldde dit weekend op grond van niet-geïdentificeerde bronnen in de Gazastrook dat de kidnappers van Rami behoren tot de extremistische islamitische salafibeweging. Gewapende leden van deze groep hebben dit weekend ook geprobeerd Rami’s neef Nabil Fuad Ayyad te ontvoeren. Nabil Fuad werkt als bewaker bij een kerk.

De salafibeweging noemt christenen „kruisvaarders” en wil dat zij verdwijnen. „Het laatste incident is bedoeld als een boodschap aan alle christenen in de Gazastrook”, interpreteert een christelijke leider het gebeurde. „De christenen moeten daar weg.”

Volgens Pauline Ayyad hebben de meeste evangelische christenen de Gazastrook al verlaten. Grieks-orthodoxe en rooms-katholieke christenen zijn er nog wel, maar ook zij denken erover na om te vertrekken. Rana: „Iedereen die een kans heeft, wil weg. Ze wachten op het kerstfeest. Dan krijgen ze toestemming om te reizen. Ze zullen naar plaatsen als Bethlehem en Ramallah op de Westoever gaan. Het is een migratie binnen de Palestijnse gebieden.”

Martelaar
Op de vraag hoe ze in Bethlehem -de stad waaraan Beit Sahour grenst- zijn ontvangen door de Palestijnse christelijke gemeenschap, glimlacht Pauline lichtjes. „Ze eren Rami”, zegt ze. Geregeld wordt ze gevraagd haar verhaal te vertellen.

Spreken in Israëlische kerken kan ze niet, want de autoriteiten hebben haar alleen toestemming gegeven op de Westoever te zijn. Ze vertelt dat de evangelische christenen pas toestemming kregen de Gazastrook te verlaten na internationale druk op Israël.

De christenen ervaren de hermetische afsluiting tussen de Palestijnse gebieden en Israël als zwaar. Rana bijvoorbeeld heeft een broer in de Gazastrook, terwijl zijn vrouw in Nazareth in Israël woont. Inmiddels heeft hij een zoon gekregen, maar hij heeft zijn eigen zoon nog niet in levenden lijve gezien.

Pauline voelt zich „bitter” nadat zij haar man heeft verloren. Ze waren vijfenhalf jaar getrouwd. „Ik kan niet zeggen dat mijn leven verwoest is, maar ik voel wel de vervolging en ik voel me eenzaam. Ik geloof dat God toestond dat dit met Rami gebeurde. Hij is in feite een martelaar die zijn geloof in Jezus verdedigde. Ik zal hem later weerzien.”