Ds. Oomen heeft al meer dan tien jaar een roeping voor het werk in Malawi, zegt hij aan de vooravond van zijn vertrek. Hij ontmoette in 1988 ds. K. Veldman en ds. C. van den Berg, die kort daarvoor in Malawi waren geweest. Toen hij van hen over de nood in het land hoorde, greep hem dit aan. „De Heere legde Malawi in het hart van mij en mijn vrouw. We wisten dat dit onze plaats zou worden.”

Oomen werd penningmeester bij stichting Stephanos, die in 1988 was opgericht en daarvoor Steunfonds Malawi heette. Stephanos wilde behalve het geestelijke werk dat de Schotse Free Presbyterian Church in Malawi deed vooral diaconaal werk doen, aanvankelijk in de vorm van het bouwen van huisjes met een maïsmolen. Oomen, werkzaam bij een automatiseringsbedrijf, werd gevraagd als administrateur in Malawi te gaan werken. Hoewel hij in augustus 1989 daar twee weken is geweest, kwam het toen nog niet tot een daadwerkelijke uitzending.

Na 1989 hebben Iain en Claudi Campbell -laatstgenoemde is een dochter van ds. Veldman- twee jaar pionierswerk in Malawi gedaan om het een en ander aan hulpverleningswerk op te zetten en evangelisatiewerk te doen. „Juist in die tijd schoten de cijfers van aids-slachtoffers omhoog. Veel ouders lieten het leven. Het gevolg was dat er ineens veel wezen kwamen. Toen een dorpshoofd 13 hectare grond ter beschikking stelde om een weeshuis op te zetten, kreeg het werk van Stephanos een nieuwe wending.”

In 1991 zag Oomen een mogelijkheid om te gaan studeren. Hij volgde in Ede de opleiding voor pastoraal werker en godsdienstleraar. Aan de Universiteit van Amsterdam volgde hij een jaar de predikantsopleiding. Contact met ds. C. van den Berg uit Grand Rapids bracht hem bij het Calvin Theological Seminary in Grand Rapids, waar hij gedurende twee jaar een soort vervolgopleiding kreeg. Ds. Oomen sloot zich aan bij de Reformed Church of America (RCA), een kerk die een zusterrelatie heeft met de Hervormde Kerk.

In zijn weg naar het predikantschap werd ds. Oomen diverse keren beproefd. Dat was al het geval op het Calvin Seminary. Het theologisch klimaat was er weliswaar beter dan in Nederland omdat nog vastgehouden werd aan de feitelijkheid van de Schrift. Maar de levenswijze en de zondagsinvulling strookten niet met Oomens achtergrond. Voordat de RCA hem toeliet tot het predikantschap, waren er de nodige moelijkheden te overwinnen. Zijn bevindelijke prediking was in de RCA nagenoeg onbekend. Ds. Oomen werd zes weken geleden door ds. K. Veldman bevestigd als predikant.

Als predikant-directeur van het weeshuis in Chilangoma gaat ds. Oomen geestelijke zorg verlenen aan de honderd weeskinderen en aan de werkers die betrokken zijn bij het tehuis. Daarnaast onderhoudt Stephanos contacten met dorpshoofden in de omgeving, om zo hulpverlening op afstand te bieden. Bij de dagopvang worden nog eens honderd kinderen dagelijks in het weeshuis van een goede maaltijd en de nodige medicijnen en kleding voorzien. Een belangrijk onderdeel van de hulpverlening is momenteel voedseldistrubutie in plaatsen waar honger is. Met de hulpverlening op afstand worden ongeveer 1200 kinderen geholpen. Al de contacten gaan vergezeld van gebed en meditatie. Ds. Oomen: „Doelstelling van Stephanos is van meet af aan het bevorderen van zending geweest. Via de hulpverlening willen we de mensen met het Evangelie in aanraking brengen.”

Ds. Oomen zal ook preekbeurten vervullen in een naburige gemeente van de Central African Presbyterian Church (CCAP). In dit kerkverband is ook ds. L. Schaafsma werkzaam. Hij is sinds 1999 belast met de zorg voor veertig gemeenten in het zuiden en midden van Malawi, waarbij het zijn taak is de ambtsdragers toe te rusten en te helpen meer structuur in deze kerken aan te brengen.

De verhuizing naar Malawi zal een grote verandering zijn, daar is het echtpaar wel van overtuigd. Het gezin valt uiteen: zeven kinderen gaan mee naar Malawi, vier blijven er in Nederland, en een zoon zit in Amerika. Ds. Oomen: „Het scheelt dat ons gezin terechtkomt in een leefgemeenschap waarin al twee westerse verpleegsters aanwezig zijn en een Canadese onderwijzeres die voor het onderwijs van de kinderen zal zorgen. Maar verder zal het niet gemakkelijk zijn. De nood in het land is groot: er is aids, honger, grote armoede. De kans op ziekten is niet gering. De cultuur is ook heel anders. Maar de bevolking is vriendelijk en je kunt bijna met iedereen over het Evangelie spreken.”

Zijn vrouw vult aan: „Als je gaat redeneren, kun je er niet aan beginnen.” Beiden hebben hun roeping voor ogen. Ds. Oomen vertelt in het verleden te zijn gesterkt door de woorden van Exodus 23:24-27, waar de Heere Israël ertoe oproept zich niet voor de afgoden te buigen en de Heere te dienen, met de belofte dat Hij de krankheden uit het midden van het volk zal weren.

Toen mevrouw Oomen in mei dit jaar voor het eerst in Malawi was, besefte zij pas goed in wat voor primitieve cultuur het gezin zou moeten wonen. Gedurende dit bezoek bevestigde de Heere vanuit Zijn Woord hun roeping en mochten ze opnieuw geloven dat de Heere hun Geleide zou zijn. „Dat is alles, meer hoeft niet.”