Hij is niet de laatste: CDA’er Koppejan en de SP-Kamerleden Abel en Luijben wachten nog steeds op hun maidenspeech.Het is gebruikelijk om niet te interrumperen tijdens het debuut in de Kamer. Kamerleden die geen last hebben van plankenkoorts, roepen hun collega’s nog wel eens uitdagend op hen gerust te onderbreken. VVD-Kamerlid Kroes pakte het eind jaren zeventig nog weer anders aan. Zij trok, in de wetenschap dat ze toch niet zou worden geïnterrumpeerd, fel van leer tegen Jan en alleman.

Zo niet Bilder, de vriendelijke oud-wethouder en ouderling uit Ermelo. Hij nam rustig de tijd om zijn geboorteplaats Ermelo de liefde te verklaren, dan wist de Kamer gelijk waar hij vandaan kwam. Vervolgens vertelde hij iets over zijn levensovertuiging; over, zoals hij zelf zei, waar hij naartoe hoopt te gaan. „Het paradijs is niet iets waar de mens alleen uit verdreven is, maar waar de mens ook weer naar teruggaat, althans vanuit de genade geredeneerd.”

Maar voorlopig moest hij vooral hard werken, realiseerde Bilder zich. „De mens werd uit het paradijs verdreven om in het zweet des aanschijns zijn brood te eten. Ik heb Ermelo verlaten en ik heb gemerkt dat hier een groot gezelschap van hardwerkende mensen zit. Ook in het parlement wordt het brood dus in het zweet van ons aanschijn gegeten.”

VVD-Kamerlid Kamp was in het debat over de begroting van het ministerie voor Wonen, Wijken en Integratie minstens zo goed voorbereid als de bewindsvrouw zelf, zo was bekend. Minister Vogelaar -blijkbaar wat onzeker- had haar ambtenaren ter voorbereiding op het debat advies gevraagd over hoe ze met Kamp moest omgaan. De betreffende notitie belandde in het postvakje van de VVD’er. Per abuis of expres, dat is nog de vraag.

In het stuk stonden heel concrete tips. Zo verwachtten Vogelaars ambtenaren dat Kamp „de nadruk zou leggen op de integratieproblemen van niet-westerse migranten.” Zij adviseerden Vogelaar aan te geven „dat het kabinet de problemen wel degelijk benoemt en aanpakt.” En mocht Kamp beginnen over zijn voorstel om moskeeën te sluiten waar radicale imams preken, dan moest Vogelaars antwoord zijn: „Dat is binnen het huidige juridische kader niet goed mogelijk.”

Kamp wapperde aan het begin van het debat met het ambtelijke stuk. Zelf dacht hij dat het misschien bestemd was geweest voor CDA-Kamerlid Van de Camp. De coalitiepartners wilden hem in het debat pootje lichten, zo opperde hij. CDA, PvdA en ChristenUnie bleken het stuk niet te hebben ontvangen. Meest aannemelijk is dan ook dat een ambtenaar met VVD-sympathie Kamp een handje wilde helpen en bewust lekte.

Vogelaar nam de zaak hoog op. Ze heeft onmiddellijk een onderzoek ingesteld. Logisch. Als ze dat niet zou doen, is de kans groter dat het een volgende keer weer gebeurt, met alle gevolgen voor haar gezag van dien.

De tegenaanval is de beste verdediging. Dat moet VVD-fractievoorzitter Rutte hebben gedacht toen hij samen met ex-directeur Livestro van de conservatieve Edmund Burke Stichting een opiniestuk schreef tegen zijn oud-partijgenoten Wilders en Verdonk.

De ex-liberalen bedriegen hun kiezers door met populistische, onwerkbare oplossingen te komen. De roergangers van de ”nieuwe politiek” maken zich schuldig aan goedkope retoriek door bij hun oplossingen de wet terzijde te schuiven, zo luidt de kern van het betoog.

Rutte is klaar om de strijd aan te gaan: „De VVD is bereid over ieder onderwerp met iedereen te debatteren en ziet niet in waarom we voor de nieuwe politiek een uitzondering zouden moeten maken. Er is ook geen reden om bang te zijn”, aldus Rutte. De VVD sluit andere partijen niet op voorhand uit. „Zo’n cordon sanitaire is een bange oplossing voor bange mensen.”

Wilders is niet onder de indruk. Hij ziet het betoog van Rutte als „een wanhoopsgeste van een politicus die in paniek is.” Hij denkt dat Rutte vooral zelf een probleem heeft omdat hij als leider van de VVD niet serieus wordt genomen.

Verdonk denkt aan de volgende verkiezingen en vat haar reactie in een spreekwoord samen: „Wie het laatst lacht, lacht het best.”

Hij moest in zondagse kleren naar de kerk en het liefst ook nog naar zondagsschool en naar catechisatie. PvdA-leider en vicepremier Bos kreeg een confessionele opvoeding. In zijn jeugdjaren was hij zelfs enige tijd lid van Youth for Christ.

In zijn puberjaren heeft Bos langzaam maar zeker de kerk de rug toegekeerd, maar los van God is hij niet. De PvdA-voorman legt bij aanvaarding van publieke ambten de eed af en niet de belofte.

De vader van Bos bidt nog regelmatig voor zijn zoon, zo is te lezen in Hollands Diep, een periodiek dat zich een eigenzinnig, lichtvoetig kwaliteitsblad noemt. Bos junior en Bos senior worden daarin samen geïnterviewd door Paul Witteman.

De jonge Bos vertelt dat zijn vader hem regelmatig briefjes stuurt. „Als ik aan de vooravond sta van een belangrijk moment, een congres of verkiezingsdag, dan krijg ik mee dat er aan me gedacht wordt en soms zelfs dat er voor me wordt gebeden.”

Waarom vader Bos zijn zoon opvoedde zoals hij dat deed en waarom hij hem nu nog ondersteunt? Dat heeft een diepe achtergrond. Bos senior geeft daarvoor als verklaring dat je „bij de doop belooft je kind op te voeden zoals je dat in het geloof verstaat.”

De Tweede Kamer behandelt dinsdag en donderdag onder andere de begroting van Verkeer en Waterstaat. Donderdag wordt ook de begroting voor Wonen, Wijken en Integratie afgehandeld. Voor woensdag staat onder andere de begroting van Koninkrijksrelaties (overzeese gebiedsdelen) op de agenda.