Stof en as
Toen de Heere de tollenaar in de tempel gebracht had, begon deze aanstonds te bidden. Dit is het eerste werk van overtuigde zielen die hun ellende zien. Het drijft hen naar de Heere om van en door Hem gered te worden. Zo ras was Paulus niet tot staan gebracht op de weg naar Damascus of het was: „Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?”
Hoe bidt hij? Wel, eerbiedig. De heerlijkheid van God was op zijn hart gedrukt. Zijn Goddelijke majesteit beschouwde hij met diep ontzag. Bij hem werd het heilig beven voor de grote God gevonden, die God, Die in de hemel woont. Hij is als Abraham toen hij voor de Heere stond en eerbiedig zei: „Zie ik heb mij onderwonden te spreken tot de Heere, hoewel ik stof en as ben” (Genesis 18:27).Deze tollenaar zal zich op dit ogenblik gewillig gevonden hebben om God te dienen en voor Hem te leven. Ja, wilde God hem nu maar aannemen. Het zou hem een grote eer zijn een dienstknecht van God genoemd te mogen worden en Zijn bevelen te gehoorzamen. Hij staat hier nu als een misdadiger voor de hemelse rechter met het doodvonnis in zijn boezem. Hij ziet uit naar pardon; of er nog genade was voor zo’n goddeloze. Waar stond hij dan? Van verre, zegt Jezus, dat is verder afgezonderd.
Cornelis van Vollenhoven (”De waarheid in het binnenste”, 1759)
