Veengrond nekt bouw ziekenhuis Schiedam
UTRECHT - Bij de locatiekeuze voor de nieuwbouw van het Vlietlandziekenhuis in Schiedam is door alle betrokken partijen te weinig naar de bodemgesteldheid van het terrein gekeken. De grond waarop het ziekenhuis wordt gebouwd bestaat uit slappe veenlagen. De nadruk bij de locatiekeuze lag te veel op bereikbaarheid en beschikbaarheid.
Dat blijkt uit een onderzoek van het College bouw zorginstellingen (Bouwcollege) naar de vertraging en oplopende kosten bij de bouw van het ziekenhuis. Oud D66-Kamerlid en voorzitter van de onderzoekscommissie Bakker presenteerde donderdagmiddag in Utrecht de conclusie dat „tal van op zichzelf kleinere feiten uiteindelijk tot een groot funderingsprobleem en een schadepost van 20 miljoen euro hebben geleid.”Eind 2004 werd de paalfundering afgekeurd, omdat er een risico was dat ze zou bezwijken. In 2005 begonnen de werkzaamheden voor een nieuwe paalfundering. Het leidde tot een jaar vertraging in het bouwproces. De verwachte oplevering is nu eind volgend jaar. Over de ontstane schade loopt momenteel een rechtszaak tussen het Vlietlandziekenhuis en de bouwkundige aannemer.
De commissie-Bakker oordeelt dat het Vlietlandziekenhuis als opdrachtgever op de cruciale momenten werd gemist. Het was volgens haar de taak van het hospitaal om alle partijen bij elkaar te roepen toen de problemen met de fundering aan het licht kwamen.
De onderzoekers hekelen in het rapport ook het optreden van de bouwmanager en de architect. Omdat beiden coördinerende taken hadden, pakte feitelijk niemand de coördinatie op en traden er spanningen op tussen de twee.
Het graven van een kelder onder het ziekenhuis in mei 2004 leidde tot schade aan de funderingspalen. Ze verschoven en braken. Bij het heien van nieuwe stalen buispalen tussen de beschadigde exemplaren door, ontstond nieuwe schade aan de nog bruikbare palen. Op dat moment was een moment van bezinning en consolidatie op zijn plaats geweest, oordeelt de commissie-Bakker. „Die taak lag op de weg van de architect of de bouwmanager, maar het gebeurde niet.”
GeoDelft, een technologisch instituut op het gebied van grondmechanica, concludeerde eind 2004 dat er een verhoogd risico was op het bezwijken van de palen. Pas toen besloten alle betrokken partijen de fundering af te keuren. Volgens de commissie-Bakker was dat veel te laat, omdat er al veel eerder diverse signalen waren dat de palen niet sterk genoeg waren. De gemeente Schiedam gaat ook niet vrijuit. Zij heeft nagelaten al in een vroeg stadium nadrukkelijk te waarschuwen dat het om problematische bouwgrond ging.
