Bijna de helft van de Franse leraren deed mee aan de 24 uursstaking voor een hoger salaris en betere baangaranties. Postbodes en medewerkers van de belastingdienst legden het werk neer, evenals luchtverkeersleiders, die in Frankrijk ambtenaar zijn. Dinsdag verschenen er geen landelijke kranten doordat ook drukkers en bezorgers staakten, hoewel ze niet voor de overheid werken.Ook studenten doen mee aan de acties. Zij verzetten zich tegen een wet die de regering wil invoeren om universiteiten meer concurrerend te maken. Aan demonstraties in het hele land namen volgens de vakbonden 700.000 mensen deel.

Het protest is het grootste sinds president Nicolas Sarkozy in mei aan de macht kwam. Hij zei dinsdag dat hij ondanks de stakingsgolf blijft vasthouden aan zijn ambitieuze programma van economische hervormingen. „Frankrijk heeft de hervormingen nodig, wij zullen niet capituleren en ons niet terugtrekken”, aldus Sarkozy op een bijeenkomst met burgemeesters. Het land heeft al te lang getalmd, zei hij. „De kiezers hebben mij in mei hun stem gegeven om de hervormingen door te voeren, ik zal hun vertrouwen niet beschamen.” Sarkozy had zich tot dinsdag op de vlakte gehouden over de stakingen die al een week aan de gang zijn in en rond Parijs. Dinsdag riep hij op tot een einde aan de acties, voordat ze „de economie op de knieën brengen.”

Honderdduizenden mensen gingen dinsdag de straat op in Parijs, Marseille, Lyon en andere grote steden. Door de staking waren veel scholen gesloten, leveren ziekenhuizen een minimum aan service en lagen er geen kranten in de kiosk. De twee vliegvelden van Parijs en de luchthaven van Marseille hadden te maken met grote vertragingen en annuleringen. De staking had weinig invloed op het vliegverkeer van en naar Schiphol.

Het Franse sociale stelsel dreigt net als in andere Europese landen onbetaalbaar te worden. Sarkozy wil daarom drastische hervormingen doorvoeren en de concurrentiepositie van Frankrijk in de wereld te verbeteren. Hij vindt de vakbonden en de linkse oppositie in het parlement tegenover zich.

Ondanks de toegenomen druk op president Sarkozy hield de regering voet bij stuk. Premier François Fillon zei dat de hervormingen door moeten gaan, ook al kosten de stakingen Frankrijk tussen de 300 en 350 miljoen euro per dag.

Woensdag wil de regering met de bonden en de werkgevers onderhandelingen beginnen over de bezuinigingsmaatregelen.

De zevende stakingsdag van machinisten, buschauffeurs en metrobestuurders leidde dinsdag opnieuw tot grote problemen in het openbaar vervoer. Duizenden forenzen hadden veel moeite om op hun werk te komen.

Dinsdag reed de helft van de hogesnelheidstreinen TGV niet. In Parijs was slechts een op de drie metro’s actief en viel de helft van de bussen uit.

De spoorwegbonden willen voorlopig doorstaken, maar hebben er wel mee ingestemd om woensdag om de tafel te gaan zitten met de leiding van het spoorwegbedrijf SNCF. Volgens de krant Le Monde zou SNCF bereid zijn de komende vijftien jaar 90 miljoen euro compensatie aan haar werknemers te betalen. De regering zou met dit voorstel hebben ingestemd.

Maar naar het publiek toe blijft de regering zich hard opstellen. Een woordvoerder van de regering zei dat er woensdag niemand van de regering bij de onderhandelingen aanwezig zal zijn, zolang er geen zicht op is dat het spoorwegpersoneel weer gaat werken.

Peilingen wijzen uit dat er onder de bevolking veel steun is voor de maatregelen van president Sarkozy. Veel mensen delen zijn standpunt dat zaken als vroegpensioen niet meer op te brengen zijn.

Volgens minister van Financiën Christine Lagarde kost de staking het land dagelijks 400 miljoen euro. Behalve dat veel bedrijven schade ondervinden, lopen ook winkels, hotels en theaters soms wel de helft van hun inkomsten mis.

„Je moet weten wanneer je een staking moet stoppen. Je moet denken aan al diegenen van ons die naar hun werk moeten.” Sarkozy herhaalde zijn vastbeslotenheid om de pensioenhervorming waar de vakbonden in het openbaar vervoer tegen ageren door te zetten. Tegelijkertijd gaf hij aan er niet op uit te zijn de bonden te vermorzelen. „Ik wil geen winnaar en verliezer zijn.”