Andreas Dajeng vond de granaat op de bodem van een riviertje waarin hij met vriendjes aan het zwemmen was. Eerst dacht hij dat het een steen was, maar zag al snel dat het een raar ding betrof. Geen van de vriendjes wist wat het was. Andreas wikkelde zijn handdoek er omheen, liep ermee naar huis en legde het voorwerp in de linnenkast. Zijn vader toonde het later aan een bevriende douanebeambte. Die werp er één blik op en schakelde meteen een explosievendeskundige in. Het projectiel bleek een kwart kilo kruit te bevatten. Als dat droog was geweest, was het door de bewegingen zeker ontploft.

Een militair museum schat dat de bom afkomstig is uit de Dertigjarige Oorlog, van 1618 tot 1648. De granaat bestaat uit een porseleinen omhulsel met daarin een glazen container waar het kruit in zat. Het museum noemde de vondst „zeer belangrijk voor de militaire geschiedenis.”