Ik herinner mij van jaren geleden een kwestie waarbij een stichting die zich bezighield met alcoholverslaving een van haar medewerkers wilde ontslaan. Niet omdat men ontevreden was over zijn werk, maar omdat men grote bezwaren had tegen zijn vrijetijdsbesteding. Wat was het geval? In zijn werkuren beijverde hij zich om mensen die niet van de fles af konden blijven weer in het rechte spoor te krijgen. Maar in het weekend stond hij achter de bar in het café van zijn vriendin. Soms moest hij daar voor dezelfde mensen inschenken die hij eerder die week op zijn werk voor de drank gewaarschuwd had. Die inconsequentie vond de directie van de stichting volstrekt onaanvaardbaar en van de rechter kreeg zij daarin gelijk.Ook voor politici en bestuurders geldt dat zij een voorbeeldfunctie hebben. Uiteraard maakt iedereen wel eens een fout. Je moet ook weer niet het volmaakte van deze mensen verlangen. Onlangs werd de Zuid-Hollandse commissaris van de Koningin achter het stuur betrapt met een glaasje te veel op. Uiteraard kreeg hij een boete, maar de overschrijding was maar beperkt. Vandaar dat het hem zijn functie niet zal kosten. Maar hij moet er uiteraard geen gewoonte van maken.

Kortgeleden kwam de ChristenUnie met een gedragscode voor haar politici en bestuursleden. Dat is een goede zaak. Op die manier wordt duidelijk wat wel en wat niet door de beugel kan. Met goede bedoelingen alleen kom je er in de politiek niet. In diezelfde tijd moest een Statenlid van de ChristenUnie in Noord-Holland het veld ruimen omdat hij geld geleend had uit de fractiekas. Hij had het inmiddels volledig en met rente terugbetaald, maar toch kon dat niet.

Nu kun je bestuursleden die zich misdragen hebben royeren, personeelsleden kun je met meer of minder kosten en moeite ontslaan, maar op haar gekozen vertegenwoordigers heeft een partij uiteindelijk geen vat. Het Noord-Hollandse Statenlid had zich ook niets kunnen aantrekken van het oordeel van zijn partij. Zo weigerde in Urk een SGP-raadslid die in het visfraudeschandaal door de rechter veroordeeld was, zijn zetel op te geven. Hij gaat nu als onafhankelijke verder.

Geld en drank hebben al menige politicus in verlegenheid gebracht en datzelfde geldt voor seksuele misdragingen. Waarbij een christelijke partij uiteraard de lijnen strakker trekt dan een partij die van de Bijbelse normen niets weten wil. Zo is in de ChristenUnie thans aan de orde of iemand met een homoseksuele relatie de partij kan vertegenwoordigen. De partijvoorzitter vindt van wel, want binnen de kerken waaruit de leden afkomstig zijn, wordt verschillend over deze zaak gedacht.

Dat is natuurlijk een argument van niks. Ook over abortus, euthanasie, het homohuwelijk en de zondagsrust wordt binnen die kerken verschillend gedacht. Helaas wel. In de gloednieuwe gedragscode die het partijbestuur heeft opgesteld staat dat politici van de ChristenUnie zich bij hun doen en laten, laten leiden door het Woord van God. Dat zou duidelijk genoeg moeten zijn. Je kunt moeilijk voor Bijbelgetrouw doorgaan en een homoseksuele relatie hebben.

Terecht wil het Amsterdamse deelraadslid Lont hierover een uitspraak van de partij. Die opstelling levert haar veel negatieve reacties op, tot zelfs een aanklacht wegens discriminatie toe. In het verleden zou bij RPF en GPV een homoseksuele relatie van een van hun raadsleden of Kamerleden zonder meer worden afgewezen. Maar met de vorming van de ChristenUnie en zeker ook met de kabinetsdeelname is het principiële gehalte teruggelopen.

Rooms-katholieken zijn inmiddels geaccepteerd en je krijgt sterk de indruk dat de partijvoorzitter nu ook homorelaties aanvaardbaar wil maken. Inderdaad wordt daar tegenwoordig in de achterban van de ChristenUnie verschillend over gedacht. Hopelijk houdt de Bijbelgetrouwe lijn de overhand.

dr. C. S. L. Janse
De auteur is oud-hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad.

Reageren aan scribent? gedachtegoed@refdag.nl.